Sinjoro Tadeo - Cindy

Konturite de pavaj okuloj, en greno,
Kiel steloj kroneto en aersereno,
Meze de la maizaj bastonetoj oraj,
60 Angla herbo, en strioj arĝentokoloraj,
Merkurial' korala, alteoj verdantaj,
Kies formoj, koloroj, kune miksiĝantaj,
Kunplektis kvazau kradon, el or' kaj arĝento,
Kiel kurten' malpeza, movebla de vento.
Super densaj', kolora, spik- trunketoj plena,
Papilia nebulo pendis baldakena:
La "avinpapilioj" kun kvar flugiletoj,
Malpezaj, diafanaj, kiel vitraĵetoj
Pendante en aero, videblpenaj estas,
70 Kaj kvankam zumetas, ŝajne senmovaj restas.
Knabino svingis tufon per mano levita,
Similan al pavpluma fasko kunplektita;
Ŝi forpelis, laŭŝajne, el kap' de infano
Papilian orpluvon. En la dua mano
De ŝi, lumetas io kornforma, orbrila,
Al vazo por infanoj-nutrado simila:
Ĉar ĝin vice al buŝoj almetis knabino,
Kvazaŭ oran abundokornon de feino.
Sed ŝi turnadis kapon, kvankam okupata,
80 Al grosarbusto, pro la bruet' memorata,
Sen scii, ke atakanto tra l'bedar' silente,
El kontraŭflank' proksime alrampis serpente:
Ĝis el lapoj saltinte, li staris proksime,
For kvar bedoj kaj kline salutis estime.
Ŝi jam deturnis kapon, levis brakojn alte,
Kiel garol' ektime, por forflugi salte;
Jam foliojn alblovis piedetoj-spiro
Kiam infanoj time, pro fremduleniro
Kaj pro knabinforkuro ekkriis momente.
90 Ŝi, aŭdante, eksentis, ke tre malprudente
Estus lasi infanojn en terur' kaj sole
Kaj haltante, revenis, kvankam kontraŭvole,
Kiel laŭ ŝorcalvoko spirit', malvolonte;
Ŝi alkuris kun ido plej kria ludonte,
Sidiĝis kaj sur sinon prenis la infanon,
Sur duan karesvorte ŝi metis la manon:
Ili trankviliĝinte, premis per manetoj
kaj kapetoj genuojn siajn, laŭ birdetoj
Sub flugil' de patrino. Ŝi diris: "Ĉu bone,
100 Ĉu bele tiel krii? Timos senbezone
Vin la sinjor'. Ne venis kun sak' almozulo,