Sinjoro Tadeo - Cindy

Ĝardenistino kvazaŭ ektimis brueton;
Ŝi rigardis ĉirkaŭe, sed nenion vidis.
Tamen, al dua flanko de l' ĝarden' rapidis
Grafo, flanke tra granda ĉevalrumeksaro,
20 Tra lapfolioj, herboj, sur finaĵoj kvaro,
Rampis mallaŭte, kiel rano eksaltante.
Li vidis mirindaĵon, kapon elmetante:
Kelkaj ĉerizujoj kreskis en la ĝardeno;
Inter ili intence kunmiksita greno:
Tritik', horde' liphara, fabo kaj maizo,
Eĉ arbustoj kaj floroj, milio kaj pizo,
Al sia kortbirdaro, tian kortestrino
Elpensis ĝardeneton: fama domestrino
Kokoŝnicka, kun patra Jendikovic-nomo (1)
30 Ŝia invent' epokon prezentas en domo
Mastrumado; hodiaŭ jam ne konata,
Tiam ankoraŭ, kiel novaĵo donata
Al nemultaj personoj kaj kiel sekreto,
Ĝis kalendar' ĝin presis sub titol': "Rimedo
Je akcipitroj, milvoj, aŭ nova procedo
Eduki kortbirdaron" - jen la ĝardeneto.
Do apenaŭ la koko, kiu gardon faras,
Supren levinte bekon, senmove ekstaras
Kaj al flanko deklinas kapon la krestulo,
40 Ke pli facile celu ĉielon okulo,
Ekvidas akcipitron inter nubetaro
Kaj krias: - tuj ĝardenon kuras kokinaro;
Eĉ anseroj kaj pavoj kaj alarmterure
Kolomboj el tegmento rifuĝas forkure.
Sur ĉiel' ne vidiĝis, en momento nuna,
Malamiko. Nur, kontraŭ fajrobrulo suna,
Birdoj per grena bosko sin ŝirmas agrable,
Kuŝas sur herbokovro, aŭ baniĝas sable.
Inter la birdaj, homaj sin levis kapetoj,
50 Senkovraj, kun mallongaj haroj, kiel lino;
Koloj nudaj ĝis ŝultroj; inter infanetoj,
Pli alta kape, haroj pli longaj - knabino.
Post idoj sidis pavo; ringoj de plumaĵo
Disvastiĝis en arkon koloran, ĉielan,
Sur kiu la kapetoj, kiel sur pentraĵo,
Brilis, ĵetite sur la fonon blumalhelan,