Sinjoro Tadeo - Cindy

Do al ili ruliĝis, el la ĉambro dua,
Ĉiuj tra l' pordo, kiel ondo rapidflua,
Forportis junan paron, sur sojlo starantan,
Al Janus (27) duvizaĝa dio, similantan.
Tadeuŝ, Telimeno, antaŭ ol sukcesis
Ordigi harojn, voĉoj minacaj jam ĉesis.
En ĉambroj sonis ride miksita brueto;
750 Post kverel', dank' al Vermo, ekregis kvieto:
Li, maljunul', sed ŝultrovasta, korpulenta,
Kiam, Asesor' kuris al moŝto Rejenta,
Kiam ili minacis sin geste kaj vorte,
Li ambaŭ , je kolumoj, dorse kaptis forte,
Batis dufoje kapojn fortikajn iliajn,
Unu al la dua, kiel paskoovojn iajn,
Kiel vojomontrilo brakojn krucetendis,
Kaj en du ĉambrangulojn la partiojn sendis.
Momenton braketende li staris en loko,
760 Kaj "Pax, pax, pax vobiscum!" (28) tondris lia voko.
Ekmiris, eĉ ekridis ambaŭ kontraŭuloj,
Kaj, pro estim', ŝuldata al pastroj-dignuloj,
Ne insultis monaĥon, kaj post tia provo
Ne inklinis komenci kverelon de novo.
Almozisto, vidante, ke iĝis silente,
Li ne serĉis triumfon por si, evidente,
Ne mallaŭdis partiojn per riproĉa tono,
Nur ordigis kapuĉon, kaj manojn al zono
Metinte, tuj eliris el ĉambro silente.
770 Ĉambelano, Juĝisto, sidiĝis momente
Inter ambaŭ partioj; kaj Vojski, vekita
Kvazaŭ el ia revo, profunde medita,
Stariĝis en la mezo, kaj iom tordinte
Sian grizan lipharon, jakon ordiginte,
Al societo turnis la fajran pupilon.
Kie laŭtiĝis, kiel pastro aspergilon,
Li, kvietige, svingis la ledan klakilon,
Kaj fine, grave supren levinte tenilon,
Kvazaŭ marŝalbastone (29) ordonis silenton:
780 "Silentu! Li ripetis, kaj havu atenton,
Vi, plej bonaj ĉasistoj en distrikto nia!
Ĉu vi pensis pri sekvoj de skandalo tia?
Jen esper' de Patrujo, nia junularo,
De kiu novan gloron havu ĉasarbaro,
Domaĝe, jam preferas la ĉason neglekti,