Sinjoro Tadeo - Cindy

Inter la buŝoj fulmis subite ekbrilo:
Unue muŝ', tuj poste, de Vojski klakilo.
En Litvo, muŝabunda, ekzistas tiela
700 Aparta muŝoj-speco, nomata nobela;
Laŭ kolor', form', simila al vulgara ia,
Sed dikventra; pli larĝa estas brusto ĝia.
Fluge netolereble ĝi zumas kaj bruas,
Kaj aranetteksaĵon per forto traskuas;
Enfalinte, tri tagojn ĝi zume sin movas,
Ĉar ĝi, kun araneo, interlukti povas.
Tion Vojski observis; laŭ lia parolo,
El la muŝo naskiĝas pli eta popolo:
Ĝi, inter muŝoj, kiel patrino abela;
710 Muŝoj pereos post la eksterm' de l' nobela.
Vere, ke domestrino kaj prepost' vilaĝa
Ne kredis je ĉiu tiu konkludo kuraĝa,
Havante, pri muŝgento, komprenon alian;
Tamen Vojski ne lasis for kutimon sian,
Vidante tian muŝon, postkuris nobelon.
Ĵus al li tia muŝo zumis en orelon;
Dufoje Vojski svingis, bat' maltrafe pasis,
Triafoje li preskaŭ fenestron frakasis;
Ĝis muŝo, surdigite de krakoj- teruro,
720 Vidante sur la sojlo homojn, ĉe forkuro,
Sin, malespere, inter du vizaĝojn ĵetis,
Kaj, tuj poste, de Vojski mano ekbriletis.
Bat' estis forta, kapoj disiĝis forsalte,
Kvazaŭ fulm' duonigus arbotrunkon alte:
Ili forte batiĝis ambaŭ pordofoste,
Tiel, ke ambaŭ havis bluajn signojn poste.
Sed neniu rimarkis ĉi tion, feliĉe,
Ĉar ĝisnunan diskuton laŭtan, sed sufiĉe
Ordan, finis eksplodo de bruoj-amaso;
730 Simile en arbaro, dum la vulpoĉaso,
Aŭdiĝas arboj-krako, bojado, pafanto;
Kaj jen, subite apron movis postrajdanto
Kaj signalis: ekbruis pafistoj, hundaro,
Kvazaŭ brue aŭdiĝis la tuta arbaro.
Same interparolo: malrapida iro
Ĝia trafas objekton, kiel aproviro.
Ĉasistoj-apro estis nun disput' furia
De Rejent', Asesoro, pri hundar' ilia;
Ĝi daŭris nur mallonge, sed faris tre multe;
740 Ili elĵetis tiom da vortoj insulte,
Ke, fine de kutimaj punktoj de l' debato:
Pikvort', koler', provoko—sekvus pugnobato.