Sinjoro Tadeo - Cindy

Severa, freŝa, sana, de sulketoj plena,.
Iam, inter nobeloj, li fama gajulo,
Post batalo, en kiu kastelheredulo
Pereis antaŭ jaroj, li iĝis alia,
160 Iris al indulgenco-, edzofest' nenia;
Neniun li gajigis per sprita ŝerceto,
Nek aperis, sur lia vizaĝo, rideto.
Li iris en malnova livreo sinjora:
Jako, kun baskoj, flava, iam certe estis ora,
Ĉirkaŭe, silkbrodite, Horeŝkoj-blazono:
Kaprduono (3) , do, en la ĉirkaŭ' de kastelo,
Kaprduono nomatis maljuna nobelo.
Iafoje, pro lia senĉesa ripeto
170 De l' ĉevort', oni nomis lin Moŝteto;
Aŭ pro la fendoj-plena kalvaĵo, Fendulo;
Gervazo mem sin nomis Rembajlo, Sabrulo.
Laŭ blazon' ne konate, kun titol'—Ŝlosisto,
Ĉar antaŭ jaroj tia kasteloficisto,
Li portis ŝlosilfaskon, sur la pasamenta
Ligil', ĉe sia zono, kun kvasto arĝenta;
Kvankam li ion ŝlosi en kastel' ne povis,
Ĉar mankis pordoj; tamen li dupordon trovis,
Kiun li mem ripari igis, proprapage,
180 Kaj sin, per ŝlos'-malŝloso, distris ĉiutage,
En unu el malplenaj ĉambroj ekloĝinte.
Manĝi favoran panon, ĉe l' Grafo, povinte,
Li ne volis, kaj kvazaŭ malsana, sopiris,
Kiam li per kastela aero ne spiris.
Ekvidinte la Grafon, li deprenis ĉapon,
Antaŭ estro-parenco li klinis la kapon
Kun grandega kalvaĵo, brilanta de fore,
De multaj sabroj dense signita memore;
Li glatis ĝin per mano, kaj ankoraŭfoje,
190 Sin klininte: "Moŝteto!" li diris malĝoje.
"Pardonu, Grafa moŝto! alparolo tia,
Ne malrespekto estas, sed kutimo mia:
"Moŝteto", diris ĉiuj Horeŝkoj; Tablestro (4)
Lasta, tiun ĉevorton uzis, mia estro.
Do ĉu vere, Moŝteto, ke vi monavaras
Por proces'? al Soplicoj kastelcedon faras?
Mi ne kredis, distrikte oni tion diris".
Rigardante kastelon, Gervazo sopiris.
"Ĉu strange?—diris Grafo—granda kost', enue
200 Jam fariĝis; mi finos, ĉar nobelo plue
Obstinas, kaj min volas tute enuigi:
Do plu mi ne rezistos kaj volas pac-igi,