Sinjoro Tadeo - Cindy

30 Havis tri garbaregojn ĉe granda garbejo,
Kiu ne povis ilin ampleksi tegmente
Ĉirkauajo abundas per gren' evidente;
Montriĝas fojnaretoj densaj sur herbaro.
Brilanta kiel steloj estas plugilaro,
Tranĉanta teronigrajn kampojn, kiuj trenas
Sin vastege kaj certe al dom' apartenas,
Tre kultivataj, kiom bedaro gĝardena,
Ke en domo bonhavo logĝas ordoplena.
Malfermita pordego anoncas ĉiame,
40 Ke ĝi invitas ĉiujn pasantojn gastame.
Ĵus veturile tien venis juna homo,
Ĉirkaŭveturis korton, haltis antaŭ domo
Kaj desaltis. — Ĉevaloj ne tenataj bride,
Al pordeg' pinci herbon iris malrapide.
Neniu estas dome: frontpordo — fermita
Per paliseto, en la riglujon ŝtopita.
La veninto servistojn demandi ne iris,
Sed malfermis; li hejmon saluti deziris.
Li ne vidis ĝin longe, ĉar en urbo, fore
50 Li studis, ĝis li finon atingis ĝojkore.
Enkurinte, li vidas malnovan muraron
Kortuŝe, kiel sian bonan konataron.
Samaj mebloj, drapiroj aperas renkonte
Kun kiuj de naskiĝo li ludis volonte.
Nur pli grandaj, pli belaj ili ŝajne estis;
Kaj la samaj portretoj sur la muroj restis:
Koscjuŝko (4) en lacita vesto krakovane,
Levas okulojn, tenas glavon ambaŭmane;
Per la glavo li ĵuris, sur stupo altara
60 Tri potenculojn peli el Polujo kara,
Au mem sur glavon fali — Plu, en vesto pola
Post perdo de libero, Rejtan (5) senkonsola,
Turnas al sia brusto tranĉilon por bato;
Apud li kuŝas Fedon (6) kaj vivo de Kato (7) —
Plu Jasinski, junulo malserena, bela,
Apude Korsak, lia kunulo fidela,
Defendante remparojn kontraŭ la moskvuloj,
Sabras la malamikojn; jen Prago en bruloj (8)
Li rekonis eĉ lignan ŝrankon kun malnova
70 Ludhorloĝo, staranta ĉe l' enir' alkova
Kaj kun infana ĝojo li ektiris ŝnuron
Por aŭdi la malnovan Dombrovski-mazuron (9)
Li trakurante domon, ĉambron sercis vane,
Kie antaŭ dek jaroj li loĝis infane.