Sinjoro Tadeo - Cindy

Eĉ vorto ne perfidis obstinon de koro.
Rejent' Stumpulon gvidis, Falkon –Asesoro
Sinjorinoj veturis poste, kaj ĉe ili
Galopis junularo, por kune babili.
La Pastro malrapide korton paŝmezuris,
70 Finante matenpreĝojn; li rigardojn ĵetis
Al Tade', jen sulkigis frunton, jen ridetis,
Fine li svingis fingron; Tade' alveturis.
Fingron al nazo metis Verm', por minaceto;
Sed malgraŭ de Tadeo demando kaj peto,
Ke li eldiru klare, kion li ekvolis,
Monaĥo nek rigardis lin, nek alparolis,
Nur surtiris kapuĉon kaj preĝon murmuris;
Do Tade' al certaj gastoj forveturis.
Ĉasistoj tiam hundojn ĵus haltigis tute,
80 Kaj staris sur la lokoj senmove kaj mute;
Ĉiuj ripetis signon de silentordono,
Kaj ĉiuj turnis siajn okulojn al ŝtono,
Kie staris Juĝisto. Li ekvidis beston
Kaj por ordon', klarigan faris manogeston.
Ĉiuj komprenis, staras; Asesor', Rejento,
En kampo malrapide trotas en silento.
Tadeo, pli proksima, alvenis antaŭe,
Ekstaris ĉe Juĝisto, rigardis ĉirkaŭe.
Jam longe li ne ĉasis; sur grizaj spacfonoj
90 Malfacile grizulon vidi inter ŝtonoj.
Montris al li Juĝsto: Sidis mizerulo,
Sub ŝtono platiĝante, orelpintigante,
Kaj renkontis rigardojn per ruĝa okulo;
Kvazaŭ sorĉite, sian destinon sentante,
Time, ĝi eĉ ne turnis okulojn en loko,
Kaj sub roko, senvive sidis kiel roko.
En kampo proksimiĝas dume polvotrenoj,
Kuras Stumpul', rapida Falko, ĉe rimenoj;
Rejent' kun Asesoro, ambaŭ krias nune:
100 "Pel! pel! " kaj en polvaĵo malaperas kune.
Nun, kiam post grizulo komenciĝis pelo,
Grafo aperis, apud arbar' de kastelo.
Oni sciis ĉirkaŭe, ke tiu sinjoro
Nenie venas en la difinita horo.
Hodiaŭ, malfruante, li grumblis servistojn,
Kaj en kampon galopis, vidinte ĉasistojn,
En surtut' angla, blanka, longa, ventflirtanta
Per baskoj; post li trotis servistar' rajdanta
En nigraj, brilaj, fungoformaj ĉapeletoj,
110 Blanka pantalon'', laĉitaj botoj, ĵaketoj,