Sinjoro Tadeo - Cindy

Ree muzik' alia: unue zumspiroj.
Delikataj, mallaŭtaj; ĝemas la kordetoj,
Kiel muŝoj ŝriĝas el aranereto...
Sed kordoj plimultiĝas: Diskurintaj tonoj
Kuniĝas, sin akordaj ligas legionoj,
720 Kaj jam laŭtakte marŝas harmoniaj sonoj.
Formiĝas la malĝoja melodio kanta:
Pri soldato senhejma, tra l' arbar' vaganta,
Mizeron kaj malsaton ofte suferanta;
Li falas fine apud fidela ĉevalo,
Kiu por li la tombon fosas per hufŝtalo.
Kant' malnova, al pola arme' sonas kare!
Rekonis ĝin soldatoj, kolektiĝas are
Ĉirkaŭ majstro, aŭskultas, vidas rememore
La tempon, kiam apud Patrujtombo, plore
730 Ili kantis la kanton kaj en mondon iris (31) ,
Kaj poste multejara migrado sin tiris
Tra sabl' varmega, frosto, maroj, kontinentoj,
Kie ilin en tendo, inter fremdaj gentoj,
Ĝojigis kaj kortuŝis la kanto multfoje.
Medite, ili klinis la kapojn malĝoje,
Sed baldaŭ ilin levis: tonojn majstr' altigas,
Streĉas, la taktojn ŝanĝas, malon sciigas
Ree desupre kordojn li okulmezuris,
Kunigis ambaŭ manojn, stangetoj ekkuris:
740 Li batis tiom arte kaj tiom potence,
Ke kordoj eksonoris trumpetarparence"
Trumpetarblove kanton konatan rekreis,
Triumfmarŝon: "Ankoraŭ Poluj' ne pereis! (32)
Marŝ', Dombrovski, Polujon!" Kaj ĉiuj manplaŭdis,
Kaj ĉiuj "Marŝ, Dombrovski!" tuthore aplaŭdis!
Muzikist' sian kanton kvazaŭ mem ekmiris:
Li faligis stangetojn, manojn suprentiris;
Levita barbo grave moviĝis; de kapo
Defalis sur la ŝultrojn lia vulpa ĉapo.
750 Sur vangoj brilis rondoj de stranga ruĝeco,
En okul' spiritplena, ardis la juneco.
Kiam sin al Dombrovski turnis maljunulo,
Larmoj el mankovrita ekfluis okulo:
"Generalo! li diris, longe Litvo nia
Vin atendadis, kiel ni judoj Mesian...
Vin delonge profetis al popol' fidela,
Kantistoj...vin miraklo (33) anoncis ĉiela...
Vivu, ho nia!..." Ploris li dum la parolo:
Jud' honesta Patrujon amis kiel polo!