Sinjoro Tadeo - Cindy

Hontas pro frako, kvazaŭ pro malinda faro,
Ĝis li ekvidis Macjkon kaj ektremis time:
Ĝis nun Mateo vivis kun Rejent' intime,
420 Nun rigardis lin tiom akre kaj sovaĝe,
Ke Rejent', fariĝinte tre pala vizaĝe,
Butonumi komencis sin, pensante time,
Ke Macjek' vestojn rabos per rigard' insulta.
Dobĵinski nur dufoje diris laŭte: "Stulta!"
Sed terure indignis pro Rejtana vesto,
Ĉar li forlasis tablon sen adiaŭgesto,
Kaj eliginte, rajdis al hejmo nobela.
Kaj dume, de l' Rejento amatino bela,
Telimen', siajn ĉarmojn etendas kun brilo
De vesto, ĉiu parto laŭ plej moda stilo,
430 Kian robon ŝi havis, kian kapornamon,
Vane la plumo penus priskribi la damon.
Eble penik' nur pentrus la tulojn, ptifenojn (20) ,
Tiujn puntojn, kaŝmirojn, perlojn kaj rubenojn,
Vizaĝruĝon, vivecon de rigarda ĵeto.
Tuj rekonis ŝin Grafo. Pala de mirado
Li leviĝis kaj serĉis ĉirkaŭ si pri spado:
"Do estas vi! li vokis, ĉu trompas okulo?
Vi! ĉe mi prenas manon de alia ulo?
Malfidela estaĵo! anim' nekonstanta!
440 Ĉu sub teron ne kaŝos sin frunto hontanta?
Vi tiom freŝan ĵuron vian jam forgesis?
Fidemul'! la rubandon porti mi ne ĉesis!
Sed ve! rivalon, kiu por insulta faro,
Nur tra mia kadavro paŝos al altaro!"
Rejent' tre konfuziĝis, gastoj jam ne ridas.
Ĉambelano rivalojn pacigi rapidas;
Flanken preninte Grafon, flustris fianĉino:
"Ankoraŭ mi ne estas Rejenta edzino;
Se vi malhelpas, diru en tia okazo,
450 Respondu tuj mallonge, Graf', sen ĉirkaŭfrazo:
Ĉu vi ĝis nune amas min, sensanĝe kaj kore,
Ĉu kun mi edziĝi pretas tiu ĉi hore,
Hodiau? mi rifuzos tiam al Rejento".
Grafo diris: "Virino, kun enigma sento!
Antaŭe vi, en sentoj estis poezia;
Kaj nun al mi vi ŝajnas esti proza tia!
Kio estas edziĝoj viaj? Ili ĉenas
Nur manojn; sed spiritojn ĉu ili katenas?