Sinjoro Tadeo - Cindy

Ĝis nun vi estas vigla, fortika sinjoro!
Kiom da jaroj pasis! jen, mi maljuniĝis,
Jen ankaŭ ce Knjazjeviĉ hararo griziĝis:
Vi kun junuloj povus lukti kavalire,
Kaj vergo, kiel iam floradas; laŭdire,
Antaŭnelonge rusoj sentis vergobatojn.
Mi tre dezirus vidi ankau viajn fratojn,
250 Vidi tiujn Fendilojn, Razilojn, eksterojn,
De malnova Litvujo lastajn ekzemplerojn".
"Generalo! post venko --- Juĝisto ekdiris ---
Preskaŭ ĉiuj Dobĵinskij en duklandon iris
Rifuĝe, por aliĝi al pollegiono!"
"Vere --- respondis juna ĉef' de eskadrono ---
En mia kompanio estas timigilo
Liphara, la serĝento Dobĵinski-Verŝilo,
Kaj Mazuroj lin urso litvana titolas;
Ni lin vokos, se tion Generalo volas".
Kaj leŭtenanto diris: "Mi konas soldaton,
Devenantan el Litvo, Razilo nomaton,
Kaj dua kun tromblono rajdas ĉe flankiroj (9) ;
En ĉasistregimento estas grenadiroj
Du Dobĵinskij".
"Sed volus mi pri ĉef' ilia
Scii, diris Dombrovski, pri tiu fendulo,
Pri kiu mire rakontis Vojski, moŝt' via,
Kvazaŭ pri antikveca iu grandegulo".
"Fendilo, diris Vojski, li ne ekziliĝis,
Sed juĝesploron moskvan timante, kaŝiĝis;
270 Mizerul', dum tuta vintr' en arbaroj niaj
Vaginte, ĵus eliris. En militaj tiaj
Tempoj, li povus taŭgi kavalir'!,domaĝo
Nur, ke iom li estas premata de aĝo.
Sed, jen li!"
Vojski geston al vestiblo faris:
Servistoj, kampularo, haltigite, staris
Ĉi tie; super kapoj, brilanta kalvaĵo,
Simila al lunpleno, aperis subite,
Trifoje eligante el kapojnubaĵo:
Ŝlosisto salutklinis; el amas' puŝite,
Li diris:
280 "Kron-Hetmano! Ekscelenc'! laŭ volo:
Generalo! --- ne gravas ĉi tie titolo ---
Jen mi, Rembajlo, venas laŭ alvoko via,
Kun plumfendilo, kiu, ne pro kadro sia,