Sinjoro Tadeo - Cindy

Kiam feliĉ', potenco, en Polujo regis!
Priskribon en ĉi tiu librego mi legis.
Vi demandas, ĉu restis ĉie moro tia?
200 Domaĝe! disvastiĝas jam modo alia,
Jam sinjoridoj krias: ni luksojn ne faras,
Kaj ili manĝon, trinkon al gastoj avaras,
Avaras hungarvinon, kaj trinkas satanan,
Falsan vinon laŭ modo, moskvan kaj ĉampanan.
Poste, kartlude perdas tiom da dukatoj,
Ke por ili festenus cent nobeloj-fratoj...
Eĉ (kio koron premas, mi diros sincere,
Ĉambelano ĉi tion ne prenu kolere),
Dum mi, el trezorejo, eligis servicon,
210 Eĉ Ĉambelano mokis min kaj la kapricon!
Dirante, ke maŝino laŭ malnova stilo,
Tempon prenas, simila al infanludilo,
Ne konvenas por viroj tiom eminentaj!.
Kaj Juĝist': ke enuos gastoj malkontentaj;
Kaj tamen mi konkludas el sinjora diro,
Ke tio estas arto inda de admiro!
Mi ne scias, ĉu estos la okazo nova,
Havi tiajn dignulojn en dom' Soplicova:
Mi vidas, ke festenojn konas Generalo;
220 Li akceptu la libron pri festa regalo!
Ĝi taŭgos al vi bone, ĉe festendispono
Por monarĥaro, nu eĉ por Napoleono.
Sed permesu, sinjoro, mi antaŭ dediĉe,
Diru, kiel mi libron akiris feliĉe".
Ekster pordo leviĝis bruo, sonas voko
De multaj voĉoj: "Vivu Surpreĝeja Koko!"
Ar' puŝiĝas en halon, Mate' fronte iras;
Juĝisto lin al tablo je mano altiras
Kaj lokas alte, inter armea ĉefaro:
230 "Sinjor' Mate', li diras, malbona najbaro!
Vi venas tre malfrue, preskaŭ post tagmanĝo".
"Mi manĝas frue, diris Dobĵinski, por manĝo
Mi ne venis, algvidis min sciemo mia,
Rigardi de proksime al arme' nacia.
Multo estus direbla --- jen strangaĵo ja!
Min vidinte, altiris per fort' nobelaro;
Vi min ĉe tabl' sidigas --- mi dankas, najbaro".
Li renversis, por montri, ke manĝi ne volis,
Teleron fund' al supro, kaj plu ne parolis.
"Sinjor' Dobĵinski, diris Dombrovski, do sama
240 Vi estas, la sabristo Koscjuŝka, la fama
Mateo Vergo! konas mi vin laŭ la gloro.