Sinjoro Tadeo - Cindy

Nek montris intereson pri sekretaranĝo,
Ĉion kun apetitomanĝis soldatara,
Plenigante kalikojn per vino hungara.
Dume granda servico alikoloriĝis (7)
160 Senigite de neĝo jam tute verdigĝs;
Malrapide fandiĝis, de varmo somera,
La malpeza, glacia ŝaumeto sukera,
Kaj aperis kaŝita fund' al okularo:
Pejzaĝ' prezentis novan sezonon de jaro.
Jen kolora printempo, verde ekbrilanta!
Ĝermas diversgrejnaro, rapide kreskanta:
Safranflava tritiko movas spikon oran,
Sekal' surmetis veston arĝentokoloran,
Poligonon prezentas ĉokolad' artplene,
170 Piro kaj pomo arboj floras enĝardene.
Gastoj, somerdonacojn rigardante ĝue,
Vane petas, ke Vojski ilin montru plue:
Servico laŭ planeda nepra turnreveno,
Ŝanĝas sezonon: ore pentrita la greno,
Preninte ĉambrovarmon, tial ĝi fandiĝas,
Jam flaviĝis la herboj, folioj ruĝiĝas,
Falas, vi dirus: vento blovetas aŭtune.
Fine, antaŭmomente verdaj arboj, nune,
Kvazaŭ en ventoj, prujnoj, ŝirigis ornamo,
180 Staras nudaj: bastonoj restis de cinamo,
Aŭ laŭrofolietoj, ŝajniĝintaj pino,
Kiun, laŭ pingloj, vestis grajnoj de kumino.
Gastoj trinkantaj vinon komencis ŝireti
Branĉojn, trunkojn, radikojn kaj ilin mordeti.
Pan Vojski ĉirkaŭis servicon refoje.
Rigardante la gastojn triumfe kaj ĝoje.
Henrik Dombrovski, ŝajne kun miro tre granda
Diris: "Vojski, jen estis ombraro ĥinlanda?
Ĉu helpis vin Pinetti (8) kun diabloj siaj?
190 Ĝis nun en Litvo estas servicoj ĉi tiaj?
Ĉiuj festenas laŭ la malnova kutimo?
Diru, ĉar mi la vivon pasigis trans limo".
Vojski diris kapkline: "Ekscelenco via,
Generalo! ne estas tio art' malpia!
Sed sole memoraĵo de festenoj famaj,
Kiujn donis sinjoroj en domoj iamaj,