Sinjoro Tadeo - Cindy

"Sed en tria areto okazas alie:
Parolant' aŭskultantojn je zon' tenas tie;
Sed ili elŝirigas, orelojn retiras;
Jen, kiel aŭskultanto kolere forspiras!
Levis manojn, minacas kvazaŭ parolanton,
Ke stopos lian buŝon, ŝajne laŭdokanton
Aŭdis pri kandidato, kontraŭulo sia.
Jen dua klinis frunton, kiel bovo ia,
Vi dirus: parolanton sur kornojn li prenas;
Aliaj kaptas sabrojn, aŭ forkuri penas.
80 "Inter aretoj staras kvieta nobelo,
Videble senpartia, en animŝancelo,
Dubojplena, ne scias, kiel voĉi devas?
Por demandi sorton, grandajn fingrojn li levas,
Fermis okulojn, ungon al ungo celgvidas:
Al kabalo videble voĉon li konfidas;
Se fingroj trafos, donos li afirmativon (2)
Kontraŭ okazo, ĵetos sian negativon.
"Maldekstre dua sceno: monaĥejmanĝejo
Al nobelaro servas kiel kunvenejo.
90 Pli aĝaj vice sidas; kaj staras junuloj
Kaj scivole, trans kapoj, rigardas okazon:
Marŝal' en mezo staras, mane levas vazon,
Kalkulas voĉojn antaŭ avidaj okuloj.
Ĵus li elskuis lastan; vokistoj sin levis,
Anoncas nomon, kiu oficon ricevis.
"Unu vir', dum komuna konsent', malkvietas,
El kuirejfenestro kapon li elmetas,
Larĝe malfermis okulojn, rigardojn ĵetas,
Buŝon malfermis, kvazaŭ ĉiujn manĝi pretas;
100 Vi divenas, ke: Veto! (3) kriis la nobelo.
Vidu, kiel ĉe tiu instig' al kverelo
Ĉiuj al kuirejo premiĝas el halo,
Eligis sabrojn; certe eksplodos batalo.
"Sed jen, maljuna pastro, tra la koridoro,
Alvenas en ornato: li estas prioro,
Kiu la Sakramenton portas el altaro;
Knabo en mesĉemizo, tintas: cedas aro,
Kie armilo sonas, pastro alturniĝas;
110 Ĉe lia ven' silentas, rankoroj paciĝas.
Ah! tion ne memoras vi, junaj sinjoroj!
Inter ar' malkvieta, armita, nobela,
Ne ekzistis bezono de polic' iela: