Sinjoro Tadeo - Cindy

Ordonis iam fari en urb' Venecio
30 Kaj ĝin ornamis pole laŭ planoj memstaraj.
Servic', dum svedmilito, el princa kastelo,
Iavoje atingis domon de nobelo,
El trezorej' prenite, okupis de tablo
Mezon, en form' de rado karosa sur stablo.
Servico, plenigite de fund' ĝis randlokoj
Per ŝaumoj, sukeraĵoj, blankaj laŭ neĝflokoj,
Ŝajnis vintra pejzaĝo, bone imitita:
Meze nigris grandega arbaro konfita,
Flanke domoj: vilaĝoj kaj nobelejetoj,
40 Kovritaj, kvazaŭ prujne, per sukerŝaumetoj.
Por servicornamo, ĉe anguloj randaj,
Staras, el porcelano, personoj negrandaj,
En polaj vestoj, kvazaŭ dum scena prezento,
Aktoroj prenas parton en la evento;
Gest' ilia --- laŭ arto, koloroj konvenaj,
Mankas voĉo, sed estas kvazau vivoplenaj.
Kion ili prezentas? la gastoj scii volas.
Vojski levas bastonon kaj tiel parolas
(Dume, antaŭ mangado, oni donis brandon):
50 "Por respondi de Moŝtoj Sinjoroj demandon:
La personoj, starantaj amase, auŭsolaj,
Prezentas historion de sejmetoj polaj:
Konsiliĝon, voĉadon, triumfon, ĉagrenon,
Kiel mi, diveninte mem, klarigos scenon.
"Jen dekstre --- multe nombra nobelojkunveno:
Antaŭ sejmet' petitaj gastoj al festeno;
Tabl' atendas kovrite; neniu sidiĝas,
Ĉiuj en amasetoj interkonsiliĝas.
Jen, en ĉiu areto, meze vir' lokita:
60 Laŭ levitaj palpebroj, buŝo malfermita
Kaj malkvietaj brakoj --- parolanto ia
Fingre ion klarigas sur manplato sia.
Parolantoj proponas siajn kandidatojn,
Mienoj de nobeloj montras rezultatojn.
"En dua amaseto aŭskultas nobeloj,
Manojn ĉe zon' metis, per atentaj oreloj:
Tiu tordas lipharojn, ĉe orelo tenas
Manon, ŝajne vortojn bone memori penas;
Parolanto, vidante efikojn, kontentas,
70 Glatigas poŝon, tie globetojn jam sentas.