Sinjoro Tadeo - Cindy

Bernatoviĉoj, multaj aliaj sen fino:
940 Ili lasis gepatrojn en hejmlando kara,
Kaj bienojn forprenis trezorejo cara.
Okazis, ke al Litvo venis de translime,
Almozist'; ekkoninte domon pli proksime,
Li malkudris gazeton el skapulario;
Tie estis soldatojnombro, kaj krom tio,
De ĉiu legiestro la nomo kaj sorto,
Kun priskribo de ĉies venko aŭ de morto.
Post jaroj tiel venis al la familio,
Pri vivo, glor', pri morto de filo ekscio:
950 Pro timo silentante, dom' funebron prenis,
Sed kiun ĝi funebris oni nur divenis
Ĉirkaŭe; kaj de mastroj mallaŭta ĉagreno,
Aŭ ĝoj' mallaŭta estis gazet' de bieno.
Vermo estis, laŭdire, tia almozisto
Li aparte parolis ofte kun Juĝisto;
Post la interparoloj disvastiĝis kure
Ia famo ĉirkaŭe Monaĥ', laŭ figure.
Perfidis, ke ne ĉiam en kapuĉo sia
Li iris, nek en servo maljuniĝis dia.
960 Super dekstra orelo, en tempialteco,
Li havis haŭtcikatron de manolarĝeco,
Kaj en barbo, postsignon de paf', ponardego;
La vundojn ne ricevis li ĉe mesolego...
Ne nur en vid' minaca, en cikatrojspeco,
Sed en voĉ', movo, estis ia soldateco.
Ĉe meso, kun levitaj manoj, turniĝante
Al popol', kaj "Sinjoro kun vi!" eldirante,
Li ofte, post lertega turniĝo, ekstaris,
Kvazaŭ li "dekstre-posten" laŭ komando faris:
970 Kaj liturgiovortojn li diris per tono
De oficir', staranta antaŭ eskadrono:
Servoknaboj rimarkis ĝin, ĉe meso lia.
Pri politiko estis Vermo pli konscia,
Ol pri Sanktulojvivo; pro kolekto sia
Veturante, ofte havis multajn aferojn
En urb' distrikta: jen li ricevis leterojn,
Kiujn li ne malfermis ĉe fremdulo ia;
Li sendis kurierojn, sed kien, ne diris.
Tre ofte li sekrete, dum nokto eliris
980 Al biendomoj, kun la nobelar' murmuris,
Ĉirkaŭe kampovojojn piede mezuris,