Sinjoro Tadeo - Cindy

Min lasis regimenta instruktor' en lando,
Ĝis miajn vundojn ree sanigos ĉarpio,
Do kion, kara Zonjo?"
Kaj Zonjo je tio
Levis kapon,rigardis honteme kaj diris
"Mi ne memoras bone, kio tion kaŭzis;
Mi scias nur, ke estis pri tio parolo,
Ke vi kun mi edziĝu : mi, ĉiam al volo
450 Ĉiela, zorganta, cedas". Ĉi tiu momente
Ŝi mallevis okulojn, por diri korsente:
"Kiam mortis la pastro Vermo, dum teruris
Nokta tempest', mi vidis, ke vi forveturis
Pro ni malĝoje: viajn okulojn vualis
Larmoj, kiuj, mi diru, mian koron falis;
Ke vi, sinjor' min ŝatas, mi tiam ekfidis;
Kaj poste, por sukceso via, kiomfoje
Mi preĝis, ĉiam staris vi same, malĝoje
Antaŭ mi, kaj du grandajn larmbrilojn mi vidis.
Poste Ĉambelanino al Vilno foriris
460 Kaj por vintro kunprenis min; sed mi sopiris
Al Soplicovo, ankaŭ al tiu ĉambreto,
Kie okazis nia renkont', ĉe tableto,
Kaj adiaŭo. Ial via memoraĵo,
Simile al aŭtuna legomosemaĵo,
En mia kor', dum tuta vintro, kreskis bele,
Ke, kiam mi parolis, mi ĉiam sopiris
Al la ĉambret', kaj io al mi flustre diris,
Ke mi vin tie trovos — okazis tiele.
Tion pensante, havis mi ofte en buŝo,
470 Dum karnavalo vian nomon, Tadeuŝo;
Do, ke mi enamiĝis, fraŭlinetoj diris.
Se tiel estis, koron mian vi akiris".
Tade', pri tia pruvo de amo kontente,
Ekpremis ŝian brakon, kaj ili silente
El ĝardeno eliris al tiu ĉambreto,
Kie, antaŭ dek jaroj, loĝis Tadeeto.
Tie Rejento gastis nun; en la ornamo,
Kiel fianĉo, servis li al sia "damo",
Kurante, transdonante, ringojn kaj ĉenetojn;
480 Cilindrojn, boteletojn,pulvorojn, muŝetojn;
Li rigardis triumfe, gaje fianĉinon,
Kiu sidante faris tualetofinon,
Kaj en spegul' konsultis diojn de gracio.
Ĉambristinoj kun frizoferaĵoj, dum tio
Refreŝigas ringaron de harplektoj ŝiaj:
Genue, ĉe falbanoj, laboras aliaj.