Sinjoro Tadeo - Cindy

Tiaj estis amuzoj, disputoj en rondo
De kvieta vilaĝo litva, dum la mondo
Resta dronis en sango; kaj vir' , di' milita (40)
En regimentaj nuboj, mil kanone armita,
Aglojn orajn, arĝentajn, al batala ĉaro
Junginte, de Libia dezert' ĝis Alparo,
Flugis kaj tondre ĵetis li fulmon post fulmo,
Ĉe Piramidoj, Tabor, Marengo, ĉe Ulmo,
900 Aŭsterlic. Post kaj antaŭ li, Konkeroj
Kaj venko,Glor' de faroj, kaj de kavaliroj
Heroaj nomoj, bruis de Nilo al Nordo,
Sed kiel rokoj ilin, ĉe Njemena bordo,
Rebatis vic', gardanta Litvon, fera, mura,
Kontraŭ famo, por Moskvo (41) , kiel pest' terura.
Tamen, kiel ĉiela ŝton', iam novaĵo
Falis sur Litvon: Venas, peti pri manĝaĵo,
Senkrura, aŭ senbraka iu almozulo;
Nutrite, li rigardas atente per okulo;
910 Se li en domo vidas nek judan ĉapeton,
Nek soldaton, nek rusan ruĝan kolumeton,
Tiam, legionisto, li konfesas veron,
Ke li portis maljunajn ostojn sur hejmteron,
Ne povante defendi ĝin plu... — Tiam tuta
Famili', servistaro, kun alprem' saluta
Lin akceptis plorege! Kaj ĉe tabl', al rondo,
Li, kvazaŭ mirfabelojn, rakontis el mondo:
Ke general' Dombrovski (42) ĉefo de komando,
Al Poluj' penas marŝi el itala lando;
920 Ĉe li sur kamp' lombarda, ariĝas la poloj;
Ke Knjazjeviĉ ordonas el la Kapitolo,
Ke li ĵetis, venkinte Cezar-posteulojn,
Cent sangantajn standardojn al franc' en okulojn:
Ke Jablonovski kuris, kun legi', ĝis tero,
Kie kreskas la pipro, la kan' de sukero,
Kaj arboj, en eterna printempo elspiras
Aromojn; li, venkante negrojn, al hejm' sopiras.
La rakont' en vilaĝo ĉirkaŭis kaŝite;
Junulo ĝin aŭdinte, el domo subite
930 Malaperis; tra marĉoj, arbar', ŝteliĝante,
Antaŭ rusa postkuro en Njemen saltante,
Naĝis, sub akvo, ĝis la bordo de Varŝava
Dukland' (43) , por aŭdi voĉon: "Ho, kolego brava!"
Sed li saltis sur rokon, antaŭ ol foriris,
Kaj al rusoj trans Njemen: "Ĝis revido!" diris.
Tiel iris Gorecki, Pac kaj Obuĥoviĉ,
Pjotrovski, Obolevski, Ruĵcki, Janoviĉ,
Mjeĵejevskij, Broĥocki, Kupść kaj Gedimino,