Sinjoro Tadeo - Cindy

Bovajn kaj kapreolajn, kaj aprodorsaĵojn;
Ĉi tiuj senplumigas: flugas lanugaro,
140 Nudiĝas urogaloj, tetroj kaj kokaro.
Kokoj estis malmultaj: post invadatako,
Kiun faris Dobĵinski, sangavida Sako,
Sur kokejon de Zonjo, kiam en impeto,
Li detruis mastrumon ĝis lasta koketo,
Ne povis per birdaro ekflori de novo,
Fama iam, pro siaj birdoj, Soplicovo.
Cetere da viandoj abundeco granda,
Arigita el domo, butikar' vianda,
El arbar', de najbaroj, proksime kaj fore:
150 Vi dirus, birda lakt' nur mankis tiu hore.
En Soplicov' kuniĝas, por festen sinjora,
Du kondiĉojn: abundo kaj arto labora.
Jam ekiĝis de Sankta Flor-Virgin' soleno (7) .
Vetero estis bela; en frua mateno
Ĉielo pura ĉirkaŭ tero sin etendis;
Kiel maro silenta, konkave ĝi pendis.
Ankoraŭ kelkaj steloj lumas el profundo,
Kiel perloj, brilantaj tra l' ondar' el fundo:
Flanke nubet' alflugas blanka, ununura
Kaj flugilojn ekmergas en ĉiel' lazura,
160 Similajn al plumaro de Gardant-Anĝelo,
Kiun, per noktaj preĝoj, retenis teranoj,
Kaj kiu rerapidas al samĉielanoj.
Ĉielfunde jam lasta estingiĝis stelo,
Kaj en mezo de frunto paliĝas ĉielo,
Ombrojkusenon tuŝas per dekstra tempio
Bruneta, dum maldekstran jam ruĝigas io;
Pli fore, rondo, kvazaŭ palpebro disiĝas
Kaj en mezo, blankaĵo okula vidiĝas
Kun ĉielarkpupilo: jam ŝprucis radio,
170 Sur ĉielrond' fleksite, trabrilis lumstrio
Kaj en nuboblanko, kiel orsago pendiĝas.
Post la paf' tagsignala, flamojfasko ŝprucas,
Mil raketoj en mondoĉirkaŭo sin krucas,
Kaj sunokul' suriris. — Ĝi iom dormetas,
Fermetiĝas, radiaj okulharoj tremas;
Sep koloroj kunbrilas: safiro bluhava,
Sangeruĝa rubeno kaj topazo flava;
Sekve suno disbrilis kristaldiafane,
Poste briliantlume, fine fajrfontane,
180 Kaj kiel luno grande, flagrante laŭ stelo:
Tiel iris soleca suno sur ĉielo.