Sinjoro Tadeo - Cindy

Jacek Soplica! — Kion sentis li, fiera?..."
Pastro, malforte, falis sur litaĵo sia;
Ŝlosist' kortuŝe diris: "Granda juĝo Dia!
700 Vere! vere! vi estas? Jacek! kapuĉulo?
Soplica? kaj vi vivis kiel almozulo!
Vi, kiun mi memoras tiam sana, bela
Nobelo, kiun flatis sinjorar' kastela,
Kaj virinoj frenezis pro vi! Lipharulo!
Antaŭ nelonge! pente iĝis maljunulo!
Kiel mi ne rekonis vin, kiam vi pafis,
Kiam vi urson tiom perfekte celtrafis? (17)
Ĉar super vi en Litvo ne estis pafisto;
Kaj, post Macjek, vi estis unua sabristo!
710 Vere! pri vi virinoj kantis kun adoro:
'Jacek, lipharojn tordas, nobelojn timigas,
Kaj pri kiu li nodon sur lipharoj ligas,
Tiu tremos, eĉ estu Radzivil' sinjoro'.
Vi ligis nodon ankaŭ pri sinjoro mia!
Mizerul'! kaj vi estas? kvestul' profesia?
Lipharul' Jacek kvestas! Granda juĝo Dia!
Eĉ nun, ha! vi senpune ne estos lasita,
Mi ĵuris; Gut' da sango Horeŝka, verŝita..."
Dume sur lit' sidiĝis Pastro apogita:
720 "Ĉirkaŭ kastel mi rajdis. Da diabloj kiom
Enkap' kaj kor' mi havis: kiu diros nomon?
Tablestro — mortiganto de propra infano!
Min detruis! — Min logas al pordeg'satano:
Rigardu, li diboĉas! drinkad' en kastelo!
Kandelar' en fenestroj, en salon' kapelo!
Kaj kastel' ne falegos sur lian kalvaĵon?
"Pensu pri venĝ' alŝovos satano armaĵon.
Mi ekpensis: li sendis moskvulojn. Mi staris,
Rigardante atakon, kiun ili faris (18) .
730 "Malvere, ke mi iel kun Moskvo konsentis!
"Diversaj pensoj svarmis en kap'; mi atentis
Stulte ridete, kiel infano ĉe brulo;
Kah poste mi eksentis ĝojon de rabulo,
Deziris vidi brulon kaj falegon bruan;
Iam mi pensis salti, savi ŝin unuan,
Eĉ tablestron —