Sinjoro Tadeo - Cindy

Pri ideo kontentis mi, kaj — mi edziĝis
Al malriĉa knabino, unue vidita!
Sed mi faris malbone kaj estis punita!
Malfeliĉan ne amis mi, Tade' patrinon,
Al mi plej sidonitan, honestan virinon:
Malnova am', kolero, el kor' ne foriris,
Mi kvazaŭ furiozis; vane mi deziris
660 Deviĝi al mastrumado, aferoj, sed vano!
Kolera, obsedita de venĝosatano,
Malafabla, nenian konsolon mi konis
En mondo — kaj el pekoj en pekojn mi dronis;
Kaj mi komencis drinki —
"Baldaŭ edzino mia mortis pro sufero,
Lasinte idon; kaj min mordis malespero!...
"Kiel amata estis Evo malfeliĉa!
Multo da vagadjaroj ne estis sufiĉa
Ŝin forgesigi: ĉiam figuro amita
670 Staras ĝi antaŭ okuloj, kvazaŭ pentrita!...
Mi drinkis, sed ne cedis memor', eĉ momente
Nek, kiam mi trakuris landojn kontinente!
Nun, en monaĥa vesto, — servisto de Dio,
Sur sanga lit' — mi longe parolis pri tio!
Nun pri tio paroli? pardonos Sinjoro!
Ĉar vi sciu, en kia malesper', rankoro,
Mi plenumis...
"Tio okazis baldaŭ post la fianĉiĝo
De Evo; oni ĉie nur pri la fianĉiĝo
680 Babilis kaj rakontis, ke kiam ŝi prenis
Ringon el Vojevoda mano, ŝi eksvenis,
Havas febron, de ftizo komencon kaj ĝeme
Ploras senĉese; oni diris: sekreteme
Ŝi amas iun — Dume Tablestro kviete,
Aranĝis balojn, gastojn kolektis ripete,
Min ne invitis: kial mi estus bezona?
Senorda dom', mizero, kutimo malbona,
Min faris malŝatata, ridinda al mondo!
Min, kiu iam skuis distrikton en rondo,
690 Min, kiun nomis princo Radzivil': amato!
Min, kiam mi elrajdis el nobelejstrato,
Mi havis sekvantaron, ol princa pli brilan!
Se sabron mi eligis, sabraron kelkmilan
Mi briligis, timige al kastelgranduloj —
Kaj poste min mokridis idoj de kampuloj!
Tiel, en homokuloj mi iĝis mizera!