Sinjoro Tadeo - Cindy

Kaj sur bruston de Grafo alpingis gustplene.)
La koloro vin gvidu al fajr' pafegila,
Kontraŭ pluvo sulfura kaj lancaro brila;
Kaj kiam vin glorigos jam heroaj faroj,
410 Kaj kiam vualigos senmortaj laŭraroj
Sangan kaskon, pro venkoj fieran: rigardon
Ankoraŭ tiam turnu sur tiun kokardon,
Memoru manon, kiu ĝin fiksis unue!"
Ŝi donis manon — Graf' ĝin kisis ekgenue;
Telimen' metis tukon al okulo sia,
Kaj de supre rigardis Grafon per alia.
Grafo ŝin adiaŭis kun amemocio;
Ŝi sopiris, sed ŝultrojn ekmovis ĉe tio.
"Graf', rapidu, malfrue jam!" Juĝist' proponis.
420 Kaj Verm', minacmiene: "Ĉesu jam! aldonis,
Rapidu!" — Pastr' ordonon de Juĝist' akcelas,
Disigas aman paron kaj el ĉambro pelas.
Dume Tadeo onklon larme ĉirkaŭprenis
Kaj kisante la manon de Kvestulo tenis.
Verm', al brusto tempiojn de knabo preminte,
Sur lian kapon manojn krucforme metinte,
Ĉielon rigardis: "Filo! kun Dio!" diris
Kaj ekploris...Tadeo jam post sojlon iris.
Juĝist' demandis: "Frato, vi diros nenion
430 Al li eĉ nun? Ankoraŭ ne havos ekscion
Knabo — antaŭ vojaĝo — "Ne! diris Kvestulo,
(Plorante, kun kovrita per manoj okulo),
Ĉu li, mizera, sciu pri patroekzisto,
Kiu sin kaŝis kiel fripon', mortigisto?
Dio vidas konsoldeziron: el tio
Por la pekoj oferon mi faros al Dio".
"Tempo,diris Juĝisto, pensi pri vi, frato:
Homo, en via aĝo kaj malsana stato,
Kun aliuloj kune elmigri ne povos;
440 Vi diris, ke vi certan rifuĝejon trovos;
Diru kie? Rapidu ni, briĉko — jungita.
Ĉe l' arbarist' plej bone vi estus kaŝita".
Verm', kapbalance, diris: "Ĝis maten' atendi
Mi povas; kaj nun volu al preposto sendi,
Ke plej rapide venu li kun viatiko (12) .