Sinjoro Tadeo - Cindy

190 Kaj diris al Ŝlosisto kun rigard' severa:
"Granda peko — mortigo de hom' senlibera!
Eĉ malamikon venĝi malpermesas Kristo!
Vi certe antaŭ Dio, respondos Ŝlosisto!
Unu estas escepto: se faris persono
Ne stultvenĝe, sed sole 'pro publico bono' (7) ".
Ŝlosist' balancis kapon kaj manon ĉe zono,
Kaj diris palpebrume: "Pro publico bono!"
Pri Plut' Majoro plie oni ne parolis,
Sekvatage lin dome vane trovi volis,
200 Vane oni difinis por kadavro pagon:
Majoro malaperis, kvazaŭ falus lagon.
Pri malaper', diversa estis opinio;
Neniu sciis certe tiam, nek post tio.
Vane oni demande tedis sen bezono
Ŝlosiston; li nur diris: "Pro publico bono".
Vojski konis sekreton; sed per vort' ligite,
Maljunulo silentis, kvazaŭ ensorĉite.
Rikov ĉambron forlasis ost traktat' finita;
Verm' ordonis, ke venu nobelar' milita,
210 Al kiu dignoplene diris Ĉambelano:
"Fratoj! nian armilon benis Dia mano;
Sed al Moŝtoj konfesu mi sen ĉirkaŭfrazoj,
Ke el batal' rezultos malbonaj okazoj.
Kulpaj ĉi tie estas ĉiuj, ni eraris;
Verm', ke famojvastigon tro ageme faris;
Ŝlosist', nobeloj, ĝuste ne komprenis sencon;
Milit' kun rusoj havos ne baldaŭ komencon;
Dume, kiuj ĉeestis ĉefe en afero,
Ne povas en Litvujo resti sen danĝero;
220 Do vi devas forkuri Landon Varsovian:
Kun sinjoro, Baptisro nomata, Mateo
Savu kapojn Verŝilo, Razilo, Tadeo
Trans Njemen, por alliĝi taĉmenton nacian.
Ni tial vin kaj Pluton, dum via foresto,
Akuzos je kulp'; tiel saviĝos la resto.
Adiaŭ por nelonge; estas certespero,
Ke printempe ekbrilos aŭror' de libero,
Ke Litvo adiaŭas vin kiel migrantojn,
Por baldaŭ vin revidi venkplenajn savantojn.
230 Juĝist' por voj' preparos ĉion laŭ bezono;
Kaj mi, laŭ kapableco, vin helpos per mono".
Pravecon de l' konsilo sentis nobelaro:
Ĉar kiu unufoje malpacis kun caro,