Sinjoro Tadeo - Cindy

Staras malvivaj, mutaj, laŭ esprim' similaj
Al funebraj Niobostatuoj Sipilaj (1) .
Sole tremolo skuas per la foliaro.
Hejmen reveni kutime ne ŝatas brutaro,
Paŝtistojn ne atendas nune; ariĝante,
Ĝi forlasas nutraĵon, al domo kurante.
Bovviro hufe fosas, korne plugas teron,
Kaj per muĝo teruras de l' brutar' ceteron;
Bovino ĉielen levas okulegon mire,
30 Malfermas buŝon, ĝemas profunde sopire;
Porkviro malrapidas, grincas kaj koleras,
Kaj grenofaskojn ŝteli provize, preferas.
Birdojn kaŝis la herboj, tegmentoj, arbaroj;
Nur lagetojn ĉirkaŭas da kornikoj aroj.
Ili per gravaj paŝoj ĉirkaŭ promenante,
Al nigraj nuboj nigrajn okulojn turnante,
El seka gorĝ' eligas la langon, etendas
Larĝe siajn flugilojn kaj banon atendas.
Sed tro fortan tempeston ili antaŭvidis,
40 Kvazaŭ nub' leviĝinte, al arbar' rapidis.
Lasta, neatingebla en flugo, birdeto,
Nigran nubon memfide fendas, hirundeton
Fine ĝi kugle falas.
Ĵus en la momentoj
Kun moskvuloj batalon fininte terure,
Nobelar' sub tegmentojn rifuĝas forkure,
Lasante batalkampon, kie elementoj
Batalos.
Okcidento ankoraŭ orumas
Teron: ĝi malserene, flavoruĝe lumas.
Jam nubo ombrojn kvazaŭ retojn, etendante,
50 Forkaptas lumorestojn, sunon postkurante,
Kvazaŭ ĝin kapti, antaŭ suben iro, provas.
Kelkaj ventegoj iam sube sin traŝovas,
Unu postkuras duan, pluvogutojn ŝutas:
Grandaj, belaj kaj rondaj, kvazaŭ hajlo gutas.
Ventegoj interbrake sin kaptis subite,
Luktas en fajfegantajn rondojn kuntordite,
Ruliĝas sur lagetoj, akvon funde skuas,
Ruliĝas sur herbaroj, en junkoj fajfbruas;
Ŝprucas salikbranĉetoj, flugas herb', falĉate,
60 En venton, kiel haroj, manplene ŝirate,
Mikse kun garbaj krispoj. Ventoj hurlas, falas