Sinjoro Tadeo - Cindy

Enŝutis pulvon, supre palpigis ŝarĝilon,
Rigardis batalkampon: vidas, ke brilante,
Bajonetondo batas nobelojn, puŝante:
Li naĝas kontraŭ ondo, al tero kliniĝas,
Kaj en densa herbaro, tra l' korto mergiĝas
Meze; ĝis, kie kreskas urtikoj, li lokas
550 Sin embuske, kaj Sakon per gestoj alvokas.
Sak' ĉe domsojlo staris kun sturmako sia,
Ŝirmante: tie loĝis kara Zonjo lia;
Kvankam ŝian rifuzon li konsciis plende,
Ŝin amis ĉiam, volus perei defende.
Jam jegrojvico marŝe urtikojn eniris;
Verŝilo movis ĉanon, tubfaŭko elspiris
Al moskvuloj dekduon da kugloj hakitaj;
Sak' ellasas dekduon: Jegroj konfuzitaj,
Per embusk' konsternite, vicon volvaĵigas,
560 Cedas, lasas vunditojn; Baptist' vivon finas.
Grenej' — jam for; timante pri longa posteno,
Rikov al palisaro saltas de ĝardeno,
Haltigas rotforkuron, ordigas kaj faras
El vico triangulon: akra kojn' elstaras
Antaŭen, kaj du flankoj apud palisaro
De l' ĝarden' apogiĝas. Prava estis faro,
Ĉar el kastel' galopas sur lin rajdistaro.
Grafo, kiu gardate en kastelo sidis,
Kiam rusoj forkuris, saltis sur ĉevalon
570 Kaj aŭdinte pafadon, rajdantojn li gvidis,
Mem fronte, super kapon levante la ŝtalon.
Rikov ĵus kriis: "Fajron, batalionduono! "
Sur seruroj trakuris longen fajra zono,
El tricent tuboj kugla ekfajfis zumsono:
Rajdant' pereis, falis tri vunditaj grave;
Graf', de ĉeval' falinta, falis; kuras save
Al li Ŝlosisto krie: de jegroj pafcelo
Lasta Horeŝko, kvankam laŭ patrindeveno.
Verm', pli proksima, Grafon li ŝirmas post falo,
580 Ricevas por li pafon, lin el sub ĉevalo
Eligas, ne permesas iri tiel are,
Oni pli bone celu, maltrafu avare,
Kaŝu sin post bariloj, putoj, muroj, staloj;
Graf' kun anar' atendu tempon por ĉevaloj.