Sinjoro Tadeo - Cindy

Kiel oni distriĝu, la tempon partigu,
Kaj en vilaĝo vivon al si agrabligu,
670 Tadeo respondante, parolis sentime:
Post horduono ili estis jam intime,
Kaj komencis malgrandajn ŝercojn, disputetojn;
Fine ŝi metis antaŭ li tri panglobetojn
Por elekt': plej proksiman li tuŝis per mano.
Sulkigis fruntojn filinoj de Ĉambelano;
Najbarino ekridis, tamen ŝi silentis,
Kiun tiu feliĉa globeto prezentis.
Ĉe dua tablofino, oni sin alie
Amuzis: Falkanoj, fortiĝinte tie,
680 Senkompate atakis de Stumpul' partion.
Disputo bruis, oni manĝis plu nenion;
Ambaŭ flankoj kverelis stare, trinkis nure;
Rejento iritita estis plej terure:
Li ne ĉesis aferon sian prezentadi
Kaj ankoraŭ tre klare per gestoj pentradi.
(Antaŭe advokato, Rejento Bolesta,
Predikisto nomata, pro la emo gesta),
Manojn al flank', kubutojn posten elfleksinte,
El sub brakoj ungegajn fingrojn elŝovinte,
690 Per la bildo du hundojn li prezentis nune;
Jus li finis paroli: "Pel! (30) ellasas kune,
Mi kun Asesor' ; kvazaŭ du ĉanojn al subo,
Faligus unu fingro ĉe pafildutubo;
Pel! Kiel kord' leporo en kampon forkuris,
Hundoj tuj tuŝ! (sur tablo li manojn distiris,
Per fingroj imitante de hundoj movecon),
Hundoj tuj tuŝ! forpelis de l' arbar' jam pecon.
Falk' antaŭen! rapida hund', sed fervolulo,
Eligis tiom, fingron, antaŭ la Stumpulo:
700 Mi sciis, ke maltrafos li. Lepor' ruzulo,
Kuris ŝajne en kampon, post ĝi hundoj; nune
Lepor', ruzulo! kiam hundojn sentis kune,
Salt! dekstren, kapriolon! hundar' malprudente
Same flanken; ĝi maldekstren sving! salt! momente
Hundoj tuj sving! arbaren ĝi kaj la Stumpulo:
Kapt!!" Rejento, sur tablon klinite, kun tia
Kri', per fingroj alkuris ĝis al flank' alia,
Kaj "kapt!" en la orelon kriis de junulo.
Per la voĉoeksplodo, Tadeo kaj lia
710 Najbarin', timigitaj, dum interparolo
Ambaŭ de si forŝovis kapojn, malgraŭ volo,
Kiel suproj de arboj ligitaj kupole,
Kiujn disŝiras vento; kaj manoj metite
Proksime sub la tablo, diskuris subite,