Sinjoro Tadeo - Cindy

Kuŝas sen spir', malvarma iĝas, laŭ mortulo.
Sed Aspergist' sin volas defendi: malfrue,
En propra zon' li estis ligita unue;
Tamen li kunvolviĝis, elaste eksaltis,
30 Falis, sur brustoj, kapoj de dormantoj haltis.
Ĵetiĝis laŭ ezoko sable, baraktante,
Muĝis laŭ urso, el pulmoj fortaj kriante:
"Perfido..." Tuj vekita nobelaro ronde,
Ĥore: "Perfid', perforto! " ekkriis responde.
Spegulan ĉambron eĥoj jam atingas krie;
Kun Gervazo, ĵokeoj, Grafo dormis tie.
Gervaz' vekite, vane ŝiriĝas, kun miro
Sin vidas alligita ĉe propra rapiro;
Ĉe fenestro li vidas: jen homoj armitaj,
40 En nigraj kaskedoj, verde uniformitaj.
Iu, skarpe zonita, la spadon tenante
Kaj akraĵon al siaj altuloj turnante,
Flustradis: "Ligu! " Ĉirkaŭ kuŝas kiel ŝafoj,
Ĵokeoj en katenoj; malarmita Grafo
Sidas; kun bajonetoj nudaj, du altuloj
Staras ĉe li. Rekonis Gervazo: Moskvuloj! "
Ŝlosisto ne foje estis en teruroj,
Multe foje havis ŝnurojn sur manoj kaj kruroj,
Tamen saviĝis; sciis fortul' manieron
50 Ŝiri katenojn, tial ne perdis esperon;
Li pripensis, okulojn fermis, ŝajne dormante
Kaj malrapide brakojn, krurojn longigante,
Enspiris — ventron, bruston kunpremis laŭ povo:
Subite kuntiriĝas, sin streĉas kun blovo;
Laŭ serpent' , kapon, voston, kaŝanta artike,
Longa Gervaz' aspektis nun mallonge, dike,
Subite distiriĝis: eĉ ekknaris ŝnuro,
Sed ne krevis. Ŝlosisto, kun honto, teruro,
Renversiĝis, kaŝis vizaĝon kun kolero,
60 Fermis okulojn, ŝajnigis lignon sur tero.
Ĵus aŭdiĝis tamburoj' malofte unue,
Poste ĉiam pli ofte, pli frakase, brue.
Oficir' de moskvuloj, je tiu apelo (1)
Ĵokeojn, Grafon, lasis sub gard' en kastelo,
Nobelaron en korton gvidis; staris tie
Dua rot'. Vane baraktas Aspergist' furie.