Sinjoro Tadeo - Cindy

Sed Telimen' divenis el lia staturo
Malesperon; vidante al lagetoj kuron,
Kvankam al li tutprave ŝi ardis kolere,
Ŝi ektimis, havante bonan koron vere.
570 Ŝi bedaŭris, ke amis alian Tadeo;
Punonte, ŝi ne pensis pri lia pereo.
Do ŝi lin kure sekvis, levis manojn krie:
"Haltu! stultaĵo! amu aŭ ne! eĉ alie
Edziĝu, aŭ veturu for! sed haltu nure!" —
Sed li jam antaŭen iris rapide, kure,
Malproksime, jam — haltis ĉe lagetobordo.
Strangdispone de sortoj, sur la sama bordo,
Rajdis Grafo, lin sekvis ĵokeojvicordo;
Kaj ravite per ĉarmo de nokto serena,
De orkestro subakva, harmonioplena,
580 De ĥoroj, kiuj sonis laŭ harpoj eolaj,
(Neniaj ranoj ludas bele kiel polaj),
Li haltigis ĉevalon, forgesis vojcelon,
Kaj aŭskultis, turninte al laget' orelon,
Okule vagis kampojn, sur ĉielvastaĵo:
Ŝajne, pense komponis li noktajn pejzaĝojn.
Efektive pentrinda estis ĉirkaŭaĵo!
Ambaŭ lagetoj turnis al si la vizaĝojn,
Laŭ geamantoj; dekstra akvo estis glata
Kaj pura, kiel vangoj de virgin' amata;
590 Maldekstra, malpli hela, laŭ vizaĝ' de juna
Viro, jam barblanuga kaj iom sunbruna;
Dekstra, per ora sablo ŝajnbrilis ĉirkaŭe
Harblonde; de maldekstra fruntharoj, kvazaŭe
Per salika vergaro tufaj, hirtigaj;
Ambaŭ lagetoj estis verdaĵe vestitaj.
El ili riveretoj du, laŭ manoj kore
Sin premas. Rivereto en kavon pli fore
Falas, ne malaperas: ĉar en kavmallumon
Ĝi forportas, sur ondoj, de luno orumon;
600 Akvo tavole falas; ĉiu tavoleto
Flagretas per manpleno de luna brileto;
Lumo en mil splitetojn fendiĝas; kaptante
Ilin, en profundaĵon portas ond' kurante;
Kaj de supre manplene falas lun' brilante;
Kvazaŭ apud lageto sidas Svitezjanka (23)
Senfine verŝas fonton el kruĉeto blanka.
Per dua man' amuze disĵetas, prenitan
El la antaŭtuketo, oron ensorĉitan.