Sinjoro Tadeo - Cindy

Triumf' je mola koro vian koron hardis:
Tre facilan akiron vi malŝatrigardis!
Bone! Sed instruite per terura provo,.
Pli ol vi, mi malŝatas min el tuta povo!".
440 "Telimeno, li diris, ne hardiĝis mia
Koro, nek vin evitas pro malŝato ia;
Sed pripensu, nin oni vidas, spioniras:
Pri tia malkaŝeco kion homoj diras?
Tio estas maldeco, eĉ peko en fino..."
"Ha, peko! — ŝi respondis kun maldolca rido —
Senkulpa ŝafideto! Se mi, la virino,
Pro amado ne zorgas pri ies insido,
Eĉ ies kalumnio: kaj viro, sinjoro?
Kio al li domaĝas, se li eĉ konfesas,
450 Ke li dek amatinojn laŭvice karesas?
Vi volas min forlasi?" — ŝi diris kun ploro...
"Telimen' , kion mondo parolus pri homo,
Kiu, en mia aĝo, nun sidus en domo
Sane, kaj amus, kiam tiom da junuloj,
Edzoj, for de edzinoj, infanoj, karuloj,
Ekster limon sub signojn naciajn rapidas?
Se mi eĉ volus resti, ĉu mem mi decidas?
Ke mi servu en pola armeo, ordonis
La patro testamente, onklo redisponis:
460 Mi veturas, farinte jam decidon mian,
Kaj dirvere, ne povas mi fari alian".
"Mi, diris Telimeno, ne volas ja bari
Vian glorvojon, nek al feliĉ' kontraŭstari!
Vi estas vir'! vi trovos pli indan de l' koro
Amatinon, pli riĉan, pli belan, sinjoro!
Antaŭ disiĝo sciu mi nur, por konsolo,
Ke amo estis via inklin' , ne petolo,
Vera amo, ne ŝerco volupta, pasia;
Mi konsciu, ke amas min Tadeo mia!
470 Vorton 'mi amas' aŭdu mi el via buŝo,
En penson skribu, skulptu ĝin mia kortuŝo;
Pli facile pardonos mi: eĉ ami plue
Vi ĉesu, mi memoros! " — Ŝi ploris korskue.
Tade' vidante, kiel ŝi petegas plore
Kaj nur bagateleton postulas memore,
Kortuŝiĝis; traigis lin kompata pento,
Kaj, se li sondus koron pri kaŝita sento,
Nun eble ne ekscius li mem efektive"
Ĉu li ŝin amis, aŭ ne. Do li diris vive:
480 " Telimeno, min trafu hela fulmobato,
Se malvere, ke estis mi plena de sato,