Sinjoro Tadeo - Cindy

Vane fari peton,
Interrompis Tadeo: ne, mi senprokraste
Devas nun forvojaĝi, morgaŭ frue laste;
Donu al mi, Onkleto, sole benon vian:
Mi pretas tuj veturi landon Varsovian".
Juĝist' lipharojn tordis, rigardis kolere:
"Do tiel moŝto koron malfermis sincere?
Unue la duelo, poste amo, via
400 Forveturo; ho! estas komplikaĵo ia.
Mi jam aŭdis, mi viajn paŝojn jam postiris!
Deloganto, flirtulo, vi mensogojn diris!
Kaj kion do hieraŭ vespere vi faris?
Kaj kion vi ĉe domo ĉashunde postflaris?
Ho, bubeto! se eble vi Zonjon inside
Delogis kaj nun volas forkuri rapide,
Tiam vi ne prosperos! Vi ŝatas, ne ŝatas,
Sed Zonjon edzinigos, tion mi konstatas:
Se ne, vipon — vi morgaŭ edziĝos, sinjoro!
410 Li babilas pri sentoj, pri konstanta koro!
Fi! mensogul' ! pri moŝto mi faros esploron
Kaj lin akoraŭ bone je oreloj tiros!
Hodiaŭ mi de zorgoj havas kapdoloron;
Li malhelpas trankvile ripozi! vi iros
Tuj dormi!" — Larĝe pordon malfermis Juĝisto
Kaj por senvestiĝado vokis je l' Vokisto.
Tade' mallevis kapon, eliris silente,
Malagrablan diskurson pripensis atente:
Unue insultita tiel!... Li, sentante
420 Pravecon de riproĉoj, ruĝiĝis hontante.
Kion fari? se ĉion ekscios nun Zonjo?
Peti manon?, sed kion diros ŝia onjo?
En Soplicovo resti plue — li ne povas.
Meditante li paŝe antaŭen sin movas,
Kiam voje lin baras noktfantomo ia
En blankaĵo; maldika, longa kaj gracia
Ĝi ŝoviĝas, kaj mano al li etenditas,
De kiu sin refleksas luna brilo treme,
"Sendankulo! mallaŭta voĉo plendas ĝeme,
430 Vi serĉis la rigardon, kiun vi evitas;
Por serĉitaj paroloj nun orel' fermitas,
Kvazaŭ vortoj, rigardo, venenus per spiro!
Bone al mi, mi sciis, ke vi estas viro!
Fremda al koketeco, mi vin ne turmentis,
Feliĉigis: do tian dankemon vi sentis!