Sinjoro Tadeo - Cindy

"Vere, diris Tadeo, estas kaŭz' alia,
Amata Onklo, eble eĉ pro kulpo mia!
Eraro! malfeliĉo! ŝanĝi malfacile!
Ne, mi ne povas resti ĉi tie trankvile!
Eraro de juneco! Ne demandu plie!
Mi devas plej rapide iri el ĉi tie".
"Ho! diris onklo, certe amaj malkonsentoj!
Jen lipojn vi hieraŭ mordetis per dentoj,
Rigardante oblikve iun knabineton;
360 Ankaŭ ŝi tre acidan havis mieneton.
Mi konas la stultaĵojn: amu idojparo,
Tuj sekvas malfeliĉoj ekster ordinaro!
Ili ĝojas, sin ree ĉagrenas malĝoje,
Aŭ senkaŭze kverelas ĝis dentoj kelkfoje,
Staras en anguletoj, grumblule murmuras,
Ne parolas, eĉ iam en kampon forkuras,
Se vin la frenezeto atakas simile,
Estu nur paciencaj, mi helpos konsile;
Mi baldaŭ vin kondukos al paco komuna;
370 Mi konas la stultaĵojn: ja estis mi juna.
Rakontu, moŝto, eble mi malkaŝos ion,
Kaj tiel reciproke ni klarigos ĉion".
"Onklo — diris Tadeo, kisis manon lian,
Ruĝiĝante — jen vero: fraŭlineton, vian
Edukatinon, Zonjon, mi tre ŝatas nune,
Kvankam ni nur kelkfoje ambaŭ estis kune:
Laŭ dir' destinis onklo jam por mi edzinon,
Belan, riĉulfilinon, Ĉambelanidinon.
Mi ne povus fraŭlinon Rozon edzinigi,
380 Amas Zonjon: neeble koron aliigi!
Preni unuan, kaj ami duan — malhonesto,
Eble temp' min kuracos dum longa foresto".
"Tade', enmiksis onklo, strangamaniere
Vi amas — forkurante de amataj! Vere
Bone, ke vi sinceras; vi farus sensencon
Forirante, ĉar svati mi havas intencon
Al vi Zonjon. Nu? kion? vi ne saltas ĝoje?".
Tadeo diris: "Onkla boneco multfoje
Min mirigas. Sed kion? Favora ofero
390 Ne taŭgas jam por io! Ho! ! vana espero!
Telimeno ne donos al mi Zofieton!"
"Petu!" diris Juĝisto.