Sinjoro Tadeo - Cindy

Silentas, okulfulme teron ĉirkaŭ saltas,
Signante lokojn, tondre batotajn laŭ vico:
Tia silentmomento — en dom' de Soplico;
Kaj kvazaŭ antaŭsente de stranga apero,
Buŝoj mutas, spiritojn levis revojsfero.
Post vespermanĝ' Juĝisto kun gastoj eliras
10 Antaŭ domon kaj ĝui vesperon deziras,
Sidiĝas sur pordsojla, herbkovra sterneto;
Malserene, mallaŭte tuta societo
Rigardas al ĉielo, kiu malaltiĝas,
Malvastiĝas kaj ŝajne al ter' proksimiĝas,
Ĝis ambaŭ sub vualon sin kaŝas vesperan,
Kaj kiel geamatoj, parolon misteran
Komencas, klarigante sentojn per tenataj
Sopiroj, flustroj, vortoj duone dirataj.
Strangan vespermuzikon formas tiu bruo.
20 Komencis ĝin ĝemante en mansard' noktuo.
Vespertoj flugas, flustre per molaj flugbatoj,
Svarmas noktpapilioj, laŭ vespertoj fratoj,
Allogate de blankaj virinovestaĵoj;
Precipe tedas Zonjon, vizaĝeton batas
De helaj okuletoj ŝiaj allogatas.
Insektoj, kolektite ronde en aero,
Turniĝas, ludas kiel harmonikosfero (1)
Zonja orelo aŭdas, inter mil bruuloj,
30 Muŝakordon kun falsa duonton' de kuloj.
Kampe koncert' vespera ĵŭs komencis ordon;
La muzikistoj finis instrumentagordon.
Trifoje kriis kreko, herbviolinisto,
El marĉoj lin sekundas botaŭro, basisto.
Jam skolopoj, flirtinte sipren, volviĝante,
Blekas refoje, kvazaŭ tamburon batante.
Post muŝsusuroj, birdokrioj, por finalo,
Duĥore du lagetoj aŭdiĝas en valo,
Kiel Kaŭkazomonta ensorĉita lago,
40 Dum vespero ludanta, silenta dum tago.
Una, klara, havis bordon sabloplenan,
El brusto donis ĝemon mallaŭtan, solenan,
Dua, kun kota fundo, el faringo sia
Respondis per kriego malĝoje pasia:
En ambaŭ ĉi lagetoj kantis ranojhordoj.
Ambaŭ ĥoroj sonis, ĉi mallaŭte spiras,
Tiu kvazaŭ lamentas, ĉi tiu sopiras.