Sinjoro Tadeo - Cindy

Kontraŭ li Baptisto staris, manojn pendigis
250 Sur bastoneg', kaj kapon sur glob' apogitan
Turnis, kiel kukurbon, sur stango fiksitan,
Alterne sin antaŭen, posten balancante,
Kaj senĉese: "Aspergi, aspergi!" kriante.
Razileto laŭlonge ĉambron paŝmezuris,
De benko Aspergista al Matea kuris.
Kaj Verŝilo laŭlarge la ĉambron trairis,
De Dobĵinaj al fremdaj, li pacon inspiris;
Unu vokadis: "Razi!" — dua: "Verŝi!" tentis.
Macjek' jam ekkoleris laŭ vid', sed silentis.
260 Post horkvarona bruo, en amas' krianta,
Super kapojn elsaltis kolono brilanta:
Tio estis longega rapir', kun larĝeco
De manstreĉo kaj ambaŭflanke kun tranĉeco.
Laŭvide glav' teŭtona, Nurberga ŝtal' forĝita:
Ĉiuj tion rigardis. Kiu glavon tenis?
Jen Fendil' ! kaj leviĝis laŭta kri' subita:
"Vivu Fendilo! Vivu Sabruloj-juvelo,
Kaprduono, Moŝteto, Rembajlo nobelo!"
270 Baldaŭ Gervazo (estis li), trapremiĝinte
En mezon, kaj ĉirkaŭe per fendil' fulminte,
Klinis ĝian akraĵon suben kaj salute
Al Macjek' diris: "Vergon salutas Fendilo.
Fratnobelar' Dobĵina! kial por konsilo
Mi vin arigis, diros mi, neniel tute,
Kion fari; decidu, kiel vi deziras.
Delonge famo inter nobelejoj iras,
Ke grandaĵoj okazos en mondhistorio;
Pastro Robak parolis, vi scias pri kio?"
280 "Ni scias!" oni kriis — "Bone. Laŭ regulo,
Sufiĉas, ke du vortojn ekaŭdu saĝulo;
Vere?" li diris — "Vere!" — "Estro de francaro,
Diris Ŝlosist', almarŝas ĉi tien kaj caro;
Do milit',: car' kun estro, kaj reĝo kun reĝo
Kapon bati, jen estas de monarĥoj leĝo.
Kaj ni kviete sidos? Se grandul' alian
Sufokos, ni sufoku etajn, ĉiu sian.
Ĉiuj supre, malsupre, ni interbatalos
Kaj hakos: tiam tuta kanaljaro falos
290 Kaj feliĉo florigos Respublikon nian.
Ĉu vere??" — "Vere, kvazaŭ el libro legite!"
"Vere, diris Baptisto, aspergu kaj kvite!"
"Ni ĉiam razi pretas", aŭdiĝis Razilo.
"Nur konsentiĝu, petas afable Verŝilo,
Baptisto kaj Mateo'! kiu — komandulo?"