Sinjoro Tadeo - Cindy

500 Lian damaskan (29) sabron, kurbiĝan duone,
Per kiu lancojn tranĉis li, kiel pajleton,
Kaj kiun ŝercmodeste li nomis vergeton.
Li fariĝis reĝano el konfederato,
Tenis kun Tizenhaŭzo (30) trezorist' de l' ŝtato:
Sed kiam reĝon gajnis Targovicpartio,
Ree Mate' forlasis reĝon; kaj pro tio,
Ke li ofte partion ŝanĝis, li per moko
Nomita iam estis surpreĝeja Koko;
Ĉar li turnis flageton, kiel Kok' , laŭvente
Kaŭzon de sanĝoj `vane vi serĉus atente:
Eble, Mate' militon tro amis; venkite,
El unu flank' , al dua batali rapidis?
Eble li politikon penetris spirite
Kaj iris, kie bonon de l' Patrujo vidis?
Kiu scias! Sed certe li neniam sentis
Laŭddeziron, malnobla gajno lin ne tentis,
Kaj neniam li sekvis moskveman partion;
Eĉ vidi ruson, sentis li antipation,
Do, post landpartigo, hejme sidis konstante,
520 Kiel urs' en arbaro, ungegon suĉante.
Lastfoje li militi iris kun Oginski,
En Vilnon, kie servis ambaŭ sub Jasinski;
Kun verget' li kuraĝomiraklojn atingis,
El Pragremparoj sola malsupren sin svingis
Al defend' de lasita sinjoro Pocjejo (31)
Kun siaj vundoj, dudek tri, sur batalejo.
Litvo pensis, ke ambaŭ falis mortigite:
Revenis ambaŭ, kiel kribrilo pikite.
Sinjoro Pocjej havis honestan intencon,
530 Doni al defendinto riĉan rekompencon:
Por dumviva uzado kvin kabanbienojn
Kaj kiel jaran renton, oran milflorenon.
Sed Dobĵinski reskribis: "Pan Pocjej Macjejon,
Bonofarinton havu, ne Maciej Pocjejon".
Li rifuzis bienon, pagon de sinjoro
Kaj reveninte, vivis de propra laboro,
Farante abelulojn, brutokuracilojn,
Por foiro perdrikojn logis en kaptilojn
Kaj ĉasis bestojn.
Tute ne mankis Dobĵine
540 Kleraj aĝuloj, kiuj sciis eĉ latine
Kaj june en palestro lertiĝis krom tio:
Estis pli riĉaj, sed en tuta familio,
Macjek simplul' malriĉa, estis estimata,
Ne nur sabrul', per sia verget' , famigata,