Sinjoro Tadeo - Cindy

"Kaptu lin!" ree laŭtiĝis. Triumfo — tro frua
Ŝlosisto, super kapoj de l' amaso brua
770 Sur ĥorej', ĉe malnova orgen' reaperis,
Elŝiradis plumtubojn kaj krakigis akre,
Jam batonte el supre, minacis masakre;
Sed gastoj la vestiblon forlasis en kuro,
Kaj servistoj ne staris firme pro teruro,
Kaptis vazojn kaj sekvis sinjorajn postsignon,
Pri kovraĵoj kaj mebloj farante rezignon.
Do kiu cedis lasta el kampo batala,
Malgraŭ minacoj, batoj? — Protazo Bĵeĥala.
Li post seĝo Juĝista neskueble staris
Kaj per vokista voĉo daŭrige deklaris,
780 Ĝis li el batalejo foriris post fino;
Tie restis kadavroj, vunditoj, ruino.
Homojperdo ne estis, sed dum militiro,
Benkoj perdis piedojn; lama tabl' apude
Sen tuko, sur telerojn makulitajn vine
Falis, kiel sur sangajn ŝildojn, kavaliro,
Meze de meleagraj korpoj, kokidetoj,
En kies brustoj staris fiksitaj forketoj.
En Horeŝka, soleca kastel' post momento,
Ree ĉie ekregis kutima silento.
790 Mallum' densiĝis; restoj de festen' sinjora
Kuŝas, kiel ĉe nokta fest' Avojmemora (18)
Al kiu la mortintoj venos, sorĉvokite.
Subtegmente ekkriis noktuoj subite,
Kvazaŭ sorĉistoj, lunon salutas vespere;
Ĝi falis tra l' fenestro malsupren, trembrilas
Laŭ puriĝejanimo; tra l' truoj, eltere,
Elsaltas ratoj, kiuj damnitojn similas:
Mordas, trinkas; ekfrapas iam, en angulo,
Ĉampanbotel', toaste al fantom', mortulo.
800 Sed supre, en spegula, nomata salono,
Kvankam mankis speguloj — Grafo sur balkono,
Turnita al pordego, sin al vent' elmetis,
Por freŝiĝi; sur ŝultron li surtuton ĵetis:
Duan manikon, baskojn li falde kuntiris,
La bruston per surtuto mantele drapiris.
Gervazo en salono faris grandajn paŝojn.
Ambaŭ al si, medite, ne ĉesis babili;
"Pistolojn, diris Grafo, laŭvole — pistolojn".
Ŝlosist' : "Kastel', vilaĝo, niaj estas ili