Sinjoro Tadeo - Cindy

550 Li pensis, ke li Grafon ĝojigis konsole
Kaj dume, lian koron li akre traboris;
Ĉar kiam Graf' pafistan ĉambron rememoris,
Li rigardis levinte kapon malgraŭvole
Al cervaj kapoj, branĉaj kornoj: laŭrarbaro,
Kiun patroj al filoj semis por kronaro.
La portretornamitaj vicoj de kolonoj
En arkaĵ' Kaprduono, antikvaj blazonoj,
Per voĉoj de pasinto ekparolis ĉie.
Li vekiĝis: ĉe kiu li gastas? kaj kie?
560 En propra dom', Horeŝka gastas heredanto!
Ĉe malamik' Soplico, kiel festenanto!
Kaj kiun por Tadeo li sentis, envio
Kontraŭ Soplicoj Grafon movas ekster tio.
Do li diris maldolĉe: "Ĉar dometo mia
Ne indas je donaco grandioza tia,
Do inter ĉi kornuloj restu ursa felo,
Ĝis Juĝisto ĝin donos al mi kun kastelo"
La Ĉambelano, kio minacas vidante,
Sonigis tabakujon, pri voĉo petante.
570 "Tre laŭdinde, li diris, mia Graf', najbaro,
Vi eĉ manĝante, zorgas pri negocafero,
Ne tiel, kiel moda, juna sinjoraro,
Vivanta sen kalkulo. Laŭ dezir', espero,
Mia juĝo finiĝos per paco bonvola;
Pri grund' biena restas malfacilo sola.
Interŝanĝon proponi tial mi intencis,
Laŭ manier' sekvanta". — Paroli komencis
Li orde (laŭ kutimo) pri plan' intencita,
580 Kiam, dum parolo, movo neatendita
Komenciĝis ĉe fino de tablo. Kelkaj
Ion rimarkis, fingre ĝin montris aliaj,
Ĝis fine kapoj, kiel spikoj, reklinite
De vent', al kontraŭflanko turniĝis subite,
Al angul'.
Tie pendis Tablestro-portreto,
De lasta el Horeŝkoj gento; el pordeto
Tie kaŝita inter kolonoj, jen homo
Mallaŭte elŝoviĝis, kiele fantomo:
Gervazo, laŭ staturo kaj vizaĝo grava,
Kun arĝentaj Kaprduonoj sur jako flava.
590 Li paŝis rekte, mute, severe, la ĉapon
Ne depreninte, eć ne klininte la kapon;