Sinjoro Tadeo - Cindy

460 Al plej bonaj ĉasistoj okazas maltrafoj;
Trafi, maltrafi estas sort' de pafisteco.
Vagante kun pafilo ekde infaneco,
Mi maltrafis! Tuloŝĉik, pafist' fama, same;
Eĉ Rejtan, la mortinto, ne trafis ĉiame.
Pri Rejtan mi rakontos poste. Koncernante
Ellason el sieĝo: ke lancon havante,
Ambaŭ sinjoroj antaŭ best', kiel mi aŭdas,
Ne staris firme, tion ja nek iu laŭdas,
Nek mallaŭdas; forkuri kun ŝarĝo pafila
470 Signifis ĉiam esti timul' sensimila
Kaj ankaŭ (kiel faras multaj) pafi blinde,
De fore, sen iu celo, estas tre hontinde;
Sed kiu al si beston allasas, mezuras
Kiel konvene celon, kaj poste forkuras
Maltrafinte, li tute revenas sen honto.
Li povis lance lukti, sed nur laŭ volonto,
Ne laŭ devo, ĉar lanco servas, ĉe pafilo
Ne por atak', sed sole kiel defendilo.
Tia estis regulo. Do fidu sinjoroj
480 Al mi kaj retiriĝon ne tenu en koroj.
Kara Tadeo, same via moŝto Grafo!
Kiel ofte vi pensos pri tiu maltrafo,
Rememoru averton de Vojski refoje:
Neniam baru unu aliulon voje
Kaj ne pafu duope al sama ursino..."
Kiam Vojski parolis la vorton: ursino,
Asesor' laŭtduone sufloris: knabino.
Brave! kriis junuloj, kiel brua eĥo,
Ripetante averton de sinjor' Hreĉeĥo,
490 Nome vorton : ursino, aliaj : knabino,
Vokis ridante. Flustris rejento: virino.
Koketulino, diris Asesor' rigardojn
Al Telimen' ĵetante, kiele ponardojn.
Vojski neniun iel aludpiki volis,
Nek li atentis, kion flustrantoj parolis;
Tre kontenta, ke povis li gastojn ridigi,
Li diris en kalikon enverŝante vinon:
"Vane miaj okuloj serĉas Bernardinon
500 Al okazaĵo — turnus mi lian atenton,
Similanta ĉi tagan nian akcidenton.
Nur unu viron konis Ŝlosisto ĝishore,
Pafantan, kiel Vermo, celtrafe de fore.
Mi konis duan, kiu per celtrafo same
Savis du vivojn; tion mi vidis ; tiame