Sinjoro Tadeo - Cindy

Eĉ Ĉambelano sidis tree malserene,
Sen babilem', vidante kiel sidas jene
Liaj doton havaj, belaj, junaj filinoj,
420 Laŭ distriktopinio unuaj fraŭlinoj,
Silente, neglektite de la junularo.
Juĝist' gastama same ĉi tion atentas;
Kaj Vojski rimarkinte, ke ĉiuj silentas
Diris: tiel ne manĝas poloj, sed luparo!
Hreĉeĥa je silento estis tre sentema.
Li amis babilulojn, mem tre babilema.
Ne miru! li pasigis vivon je festenoj,
Sejmetaj konsiliĝoj, ĉaspeloj, kunvenoj.
Al li kutime io al orel' tamburis,
430 Eĉ kiam li silentis, aŭ muŝon postkuris
Kun klakil', aŭ ferminte okulojn ekrevis;
Tage — diskutoj, nokte — murmuradi devis
Ies rozaripreĝoj, aŭ rakont' fabela.
Do li sentis malamon al pipo malbela,
Invento de germanoj, por nin fremdlandigi:
Ĉar Polujon mutigi — estas ĝin mortigi (5)
Aĝon trababilante, li dormis en bruo;
Silent' lin vekis. Tiel mueliston skuo
Kaj radojknar' dormigas; kiam aksoj haltas,
440 Vort' karnigis! (6) li time kriante eksaltas.
Vojski kapkline turnis sin al Ĉambelano.
Al Juĝist' signon donis ĉe buŝo per mano,
Petante voĉon. Ili ambaŭ kapokline
Respondis, tio estas, invitis inkline.
Vojski komencis
"Volu sinjoroj junuloj,
Ĉe vespermanĝ' amuzi laŭ malnovreguloj,
Ne silenti kaj maĉi. Ĉu kapucenaro
Ni estas? Silentanto inter nobelaro
Similas al ĉasisto, ŝarĝo en pafilo
450 Rustiganta. De avoj emon al babilo
Mi laŭdas: ne nur manĝis post ĉasado ili,
Sed ankaŭ reciproke volis satbabili.
Malpezigante korojn, laŭdis kaj mallaŭdis.
Pri pafistoj, pelantoj, hundoj oni aŭdis
Opiniojn; leviĝis por ĉasistorelo,
Bruo agrabla, kvazaŭ dua ĉasopelo.
Mi scias: Nub' da nigraj zorgoj viapense,
El kapuĉo de Vermo ekleviĝis dense!
Vi hontas pro maltrafoj! Ne hontu pro pafoj,