Sinjoro Tadeo - Cindy

Intence, aŭ okaze, altaĵeton saman,
Kiu vidis feliĉon lian, kie aman
Bileton li ricevis, amogarantie.
Lokon, "Sanktej' medita" nomatan laŭ scie.
Ĉirkaŭe rigardante, Tadeo ekvidis:,
250 Telimeno! solece, pensprofundiĝinte,
Laŭ figur', vest' — alia ol hieraŭ sidas,
En blankaĵo, sur ŝtono, kvazaŭ ŝtoniĝinte;
La klinitan vizaĝon en manojn ŝi premas
Kaj kvankam ne aŭdiĝas, videble plorĝemas.
Vane Tadea koro sin defendi provis.
Li sentis, ke kompato lian koron movis.
Li mute rigardadis, fine eksopiris
Kaj mem al si kolere: "Stultulo! li diris,
Ĉu estas ŝi la kulpa de mia eraro?..."
260 Do li elŝovis kapon el post arbetaro —
Ŝi subite leviĝas kaj en ĉi momento
Ĵetiĝas ĉiuflanken, saltas tra l' torento,
Diskrucas brakojn, harojn dislasinte, palas,
Kuregas en arbaron, ekgenuas, falas,
Ne povante leviĝi sur herbo turniĝas
Kaj el movoj teruro de l' turment' vidiĝas:
Ŝi kaptas bruston, kolon, genuojn; do time
Saltis Tade', pensante pri epilepsia
Atako aŭ frenezo. Sed kaŭzo alia
Estis de l' movoj.
270 Apud betular' proksime,
Estis formikejo. Insektar' laborema
Ĉirkaŭe herbe svarmis, nigra, moviĝema;
Ia bezono, plaĉo, aŭ celo kaŝita
Ĝin speciale logis al Snktej' medita.
De la urba altaĵo ĝis fonto flustranta
Eltredis vojon ĝia vicaro marŝanta.
Telimen' malfeliĉe sidis sur vojeto.
Formikoj brillogite de blanka ŝtrumpeto,
Are kuris, komencis tikleti, mordadi;
280 Do ŝi devis forkuri, ilin forskuadi,
Fine sur herb' sidiĝi kaj insektojn ĉasi.
Ne povis ja Tadeo sen helpo ŝin lasi.
Purigante robeton li teren kliniĝis,
Al ŝia frunt' okaze per buŝ' proksimiĝis,
En la amika pozo, ili ne parolis
Pri kvereloj kaj tamen paciĝi bonvolis;
Eble pli longe daŭrus la interbabilo,
Sed ilin Soplicova vekis sonorilo:
Signo al vespermanĝo...