GAVARO - Cindy

4.4 Ebria Konfeso
Jo, kaj lia kunulino Loulou, estas etaj friponoj, al kiuj hazarde
kaj naive amikiĝas honesta burĝo, Marcel, kies monujon ili
ŝtelas nerimarkite, kaj kiun ili pli poste intencas utiligi por
prirabi la juvelejon en kiu tiu laboras. Ili tri nun sidas kune en la
loĝoĉambro de la friponoj, trinkantaj.
JO (kiu tre ekscitiĝas pro la alkoholo) – Honestaj homoj, tio estas
kazaco, tiuj ne ekzistas !
MARCEL – Ĉu ne ekzistas ?
JO – Ne, tiuj ne ekzistas. Kaj mi pruvos tion al ci ! (Li replenigas
sian glason.)
LOULOU – Riglu la klapon, Jo ! Ci trinkas tro multe.
JO (al Marcel) – Ĉu vi aŭdas kiel ŝi traktas min ? – (al Loulou) Ci
tamen ne provos malhelpi al mi iom paroladi ?!
LOULOU – Ho, kiam ci komencas fari prelegojn, estas mava signo!
MARCEL – Lasu ke li ekspliku !
JO – Ĉu vidas ci, li jam komprenas min ! (Prenante la manon de
Marcel): Estas drugo! Ĝis nun mi ne estis en bonaĵoj kun li, sed
ek-de hodiaŭ ne plu samas. (Li denove premas lian manon.) Ni
estas bubuloj, ĉu ne vere, Marcel ?
MARCEL – Jes.
JO – Kaj ni plu ne diros “vi” unu al la alia, ni diros “ci”. Ĉu prave ?
MARCEL – Prave.
JO – Jen, donu cian glason.
MARCEL – Ne, ne, dankon. Mi trinkis jam tro multe.
JO – Nu nu … por tintigi.
MARCEL – Ho, tial ! Bone. (Li etendas sian glason.) Dankon !
JO – Je la sano !
MARCEL – Je la sano ! (Ili tintigas siajn glasojn kaj trinkas.
Loulou eklevas la ŝultrojn kaj kuŝiĝas sur la lito.)
87