GAVARO - Cindy

ze weer uitdronk. stootte ze eens aan tegen het glaasje dat ze alvast
voor Toos had uitgeschonken uit de groene flesch.
Het bracht haar ineens in monterder stemming. Ze ging weer naar
binnen, treedje af, in haar kroegje, dat zoo in het avondlicht wel iets
van een gezellig scheepsroefje had, wipte den borrel leeg met een
wreeden kauw van haar kaken, smakte nog eens hartelijk na, zoo goed
als dat dee’, en ging er toen knusjes bij zitten op het afgestoeide
roode canapeetje om den hoek van de voordeur, waar wij op de stoep
nog wat bleven praten.
Se ni farus krimokan pikĉon de ŝi en tiu stato, ni
povus brokanti la fotaĵojn kvin Dogojn popece. [4.17]
[Desegnis Marijke Vanwelkenhuysen]
83