GAVARO - Cindy

nentega kaj timiga speco — kiu, malgraŭ la fakto ke ĝi ofte
troodoras laŭ la fiaj profesioj de ĝiaj kreantoj kaj pludonantoj,
tamen surprizas kaj fascinas pro trafa ĝusteco de siaj fulme en
lumon starigitaj observoj.”
Enno ENDT – “Kiam parolanto de koineo — de tiu abstrakta kaj
relative stabila lingvo de racieco — ekkonas la popolan lingvaĵon,
li estas komence konsternita pro ĉi-ties abundo je metaforoj, pro
la floregado de sinonimoj. Li ekkonscias ke (kaj kiel) lingvo, ne
ĝenata de tradicia regularo en sia evoluo, ne fiksata de instruado,
de skriba bildo en la presado, kapablas vivi kaj ŝanĝiĝi, povas
moviĝi en ĉiutaga uzado; ke (kaj kiel) sentemo povas ludi gravan
rolon en interkompreniĝo, multe pli gravan ol en lia klera lingvo.”
[Samcite] : “La popola lingvo konkretigas; ĝi estas la lingvo de
realo kiel komuna saĝo ĝin perceptas, ĝi restas intime ligita al la
objektiva mondo de la aferoj. Tial la popola lingvo estas ankaŭ pli
viva kaj senpera (ol koineo). Kiam elegante vestita sinjoro
rakontas ke li laboregis la tutan tagon, tiam la aŭskultanto ion
ekscias enpense. Sed li ion emocie eksentas kiam popolano diras
ke li la tutan tagon “pavianis” aŭ “azenis” aŭ “eltordis al si la
brakojn” . Jen plu ne paliĝintaj dekoktaĵoj, senkolorigitaj de la
racio, distilitaj de la moralo; jen plu ne koineaj mumioj
entombigitaj en la oficialaj vortaroj. Eskapi al nekonvencieco estas
kvazaŭ transiro de la prema kaj sufoka atmosfero de civilizita vivo
enĉambra al la freŝiga vivo en libera naturo.”
Johann ERNST – “Laŭ racia rezono la ĝenerala devigo al lingvoinstruado
en elementa, mezgrada kaj altaŝtupa lernejoj, estus jam
delonge devinta doni finan mortobaton al populara slango, por
sendiskute venkigi la lingvaĵon de la lernolibroj. Sed ne: la triviala
popollingvaĵo senĝene kaj senbride floradas kia libernatura floro,
kiun ne tuŝas la impona nobeleco de ĝia moŝt-kultura parenco en
la aŭtoritata kultivejo. Oni malkovras ĝin kiel fortiksanan, klaŭnecan
estaĵon, kiu ĝuas la vivon kaj primokas la oficialan klerigon.
Se tiel estas, ke ankaŭ ĝi spertas velkoprocezon, ĝi tamen tute
trankvile povas al si permesi tiun lukson, ĉar el ĝiaj profundaj
radikoj daŭre sprosas ĉarme novaj petaloj. // Se dialektoj perdas
batalojn en la granda, senĉesa milito kun koineoj — ne lastvice
pro la intensa kaj organizita nunepoka interŝanĝado de informoj,
de varoj kaj homoj — tiukaze estas la populara slango kiu
transprenas kaj plu portas la torĉon de vereco, natureco, freŝeco.
Spite la severajn diktaĵojn de instancoj kaj de akademioj. // Plej
bona pruvo pri tio estas la konsterniĝo de fremdulo, vizitanta la
8