You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Restis dum kelkaj momentoj streĉe kviete en la strateto. Aŭdigis<br />
sin nur la pezaj paŝoj de la duobligita gardistaro, kiu devis averti<br />
virklientojn, ankaŭ antaŭ la drinkejo de Toosje, ke ili tie priŝtelatos.<br />
“Aŭskultu, sinjoro,” elvenis ŝi eksteren por ekstari konfide<br />
proksima al ni, “Mi jam delonge esperis revidi vin … Mi ŝatus ion<br />
peti de vi … Ĉu oni ne havus portreton de Chris en la policejo ? …<br />
Ni ja ĉiuj estas tie fotitaj por la fizjolomo, ĉu ne ? Estas ja tiel, ne<br />
vere ? — Nu, se vi foje bonvolus peti ke ili kopiu tie pikĉon por mi?<br />
… Mi petas … Ĉar mi havas nenion de li. Kaj tiam mi povus meti<br />
ĝin en mian medalionon …”<br />
“Ĉu ci vere havas neniun ajn portreton de li, Toosje ?” demandis<br />
mia gvidanto kompate.<br />
“Aĥ ne,” balbutis ŝi, la ruĝajn okulojn iom timemaj — “Nu, tamen<br />
jes, sed estas unu, sur kiu li aspektas tiel … tiel stranga, almenaŭ<br />
por la nuna situacio … Ĝi estas farita kia luktisto; nu, kaj tiel<br />
nude … Ne, se li estus dece vestita, kun sia kolumo kaj sia<br />
dimanĉa kostumo … Mi rajtis restadi ĉe li, en la policejo, dum du<br />
horoj, antaŭ ol oni forkondukis lin … Tamen estis fifaro, ke vi tiel<br />
perfide balzamis lin !”<br />
Sed tuje ŝi rebridis sin, por la favoro de la portreto … Kaj ŝia<br />
impeto ekdirektiĝis kontraŭ la ĵurnalaĉon en kiu oni aspektigis lin<br />
kiel — “Nu ja, diru vi mem, ĉu ili tiel<br />
rajtas skribi pri Chris, kiun vi ceteraj pro nuraj informoj, pro<br />
perfido, kaj ne je la freŝa faro pojmatis!” Ĉu ne estas honto ke oni<br />
tiaĵojn povas legi pri mia … olda kompano ?” — Kaj Toosje denove<br />
entombigis sian vizaĝon en sian poŝtukon.<br />
“Oĥ kidino !” – ride kriis Keetje konvulsie el malantaŭ la bufedo.<br />
“Tamen, lin ankoraŭ frandas ci, ĉu ? Povra durakino, eltrinku<br />
nur, kaj venu pavimumi … Mi jen havas gustegon por iu fikanto<br />
kun amaso da dinero en poŝo !” – Kaj, antaŭ ol ŝi eltrinkis, ŝi<br />
tintigis kontraŭ la glaseton, kiun ŝi jam estis elverŝinta por Toos<br />
el la verda botelo.<br />
Tio subite remetis tiun-ŝi en pli gajan senton. Ŝi reirirs internen,<br />
ŝtupeton malsupren, en sian trinkuĵon, kiu en la noktiĝa lumo<br />
similetis al intima ŝiprufo, englutis la brinkon kun kruela klako<br />
de siaj makzeloj, ĝue postsmaĉis — ha, kia dolĉeco — kaj tiam<br />
komforte eksidis sur la prirajdita ruĝa kanapo ĉirkaŭ la angulo de<br />
la frontpordo, sur kies sojlo ni ankoraŭ iomete restis babilantaj.<br />
79
Change language