GAVARO - Cindy

9. Ksenisma radiko konsistu prefere el nur unu aŭ du silaboj, por
ke oni povu limigi la longecon de slangovortaj derivaĵoj kaj
kunmetaĵoj.
42
dinero (monbileto) snaki (klaĉi) aroĥa (longa)
10. Estas konsilinde adapti fremdajn vortojn laŭ ilia prononco
plivole ol laŭ ilia ortografio.
ĝokero aanstataŭ jokero por angla joker
11. Novovorto (neologismo) anstataŭ koncerna MAL-vorto konsiderindas
kiel beletra ĵargono; tial ĝi ekrolas kvazaŭ
ksenismoradiko. [2.6.1]
Por “malriĉa” oni havas jaman povra, sekve necesas nur pliaj
maskina kaj bledna.
Por “malbona” oni havas jaman mava, sekve nur pliaj sajĝa kaj
ploĥa.
12. Stumpigoj, elipsoj, akronimoj kaj tiel plu (klasoj b,c) funkcias
kiel normalaj ksenismaj radikoj de klaso d, ek-de kiuj oni
sekve povas fari ankaŭ normalajn derivaĵojn.
grap´ (riĉa) el “grandkapitalo” havigas grapulo, grapigi ks.
dodeĝo el “domo de ĝuado” havigas dodeĝulo, dodeĝa ks.
togopo (grava, eminenta) el “Tre Grava Persono” havigas togopujo,
togopejo, togopaĵo, togopi ktp.
13. Ksenismoj devas esti laŭeble:
1) sufiĉe malsimilaj inter si kaj ne rilati al jam ekzistantaj
koineaj radikoj: baŝta (sufiĉa) prefere al basta, pro la jama
bast’ (arboŝelo);
2) sufiĉe facile rekoneblaj; tio estas ke la originala vorto
nacia devas esti pli malpli facile identigebla, skribe aŭ
prononce: folta (kulpa) el angla fault (kulpo). Oni do nepre
evitu adopti vorton kiu jam estas slanga en la fontlingvo !
14. Intence longetajn slangovortojn oni povas traduki, vicigante
koncernajn ksenismojn aŭ Espo-vortojn, onomatopee aŭ
alimaniere, sed tiu-ĉi rimedo estu escepta [2.5.3 & 2.6.3].