GAVARO - Cindy

dum aliaj pro pli ofta ripetado definitive akceptatus kaj ampleksiĝus.
Oni ja ĉi-tie staras antaŭ provizora projekto, ellaborita
por plenigi la aktualan mankon je slango en nia planlingvo, dum
ankoraŭ ne estiĝis efektiva “verda socio”, ne koncentrita popolamaso
kies dua gepatra lingvo estus Esperanto, kaj el kiu la
naturaj humuro kaj inventemo naskus kompletan
slangon vivantan.
Kiam, en alsopirata estonteco, la spirita infano de ZAMENHOF vere
oficialiĝos kaj estos reale la sola internacia komunikilo de la tuta
mondo, tiam elkreskos denature slangaj vortoj kaj esprimoj, kaj
jena unu-aŭtora Gavaro perdos sian signifon kaj sian rolon. Sed
ĝis tiu momento ĝi povas kaj devus plenigi la tiurilate ekzistantan
truon, laŭplane kaj intence, kaj servi kiel dumtempa transira
ponto.
Aliflanke, mi nepre ne volas pretendi ke mia projekto estas
perfekta artverko aŭ miaj aplikprovoj en ĉio majstraĵo. Mi do petas
al eventualaj amatoroj ke ili konsideru la ĉienan materialon kiel
“fundamenta” en tiu senco, ke ili klopodu krei novan tezaŭron
nur, kaj laŭ bezono, por tiuj nocioj kiuj ankoraŭ ne enestas en
mia vortaro [p.225-310]. Tiele ĝi servu kiel startlinio, por ebligi
metodan (facilan kaj regulan) tradukadon aŭ eĉ originalverkadon
de la aparteca slangoliteraturo. Ja, pli bone estas duona ovo ol
malplena ŝelo ! Nia normiga PIV ilin estontece listigos laŭ ofteco
de aperado, same kiel ĝi jam tute senbrue enprenis vortojn kiel
kibico, ŝlemilo, pisi.
2.2 Lingvoteknikaj rimedoj
La lingvoteknikaj rimedoj, kiujn mi aplikas en Gavaro, estas tiuj
kiujn oni retrovas en ĉiuj slangoj kaj ĵargonoj, aŭ almenaŭ certe
en tiuj de la “grandaj” lingvoj, kiujn mi tie-ĉi konsideris: angla,
rusa, hispana, araba, hebrea, sŭahila. Precipe elstaras metaforoj
kaj mallongigoj. Parolata lingvaĵo — opone al skribata lingvaĵo —
ja nature evitas vortojn kiuj montras kleran aŭ pedantan originon
kaj tiujn plisimpligas: profo anstataŭ profesoro, diapo anstataŭ
diapositiva filmo, lokoko anstataŭ loka kongresa komitato. En tiu
framo mi ankaŭ donis novajn signifojn al tradiciaj vortoj —
ekzemple pinĉi = ŝteleti, ĉar neniu lingvo kapablas en
praktiko havigi apartan vorton al ĉiu ajn ekzistanta objekto,
al ĉiu ajn ideo, kaj al varioj de tiuj. Certege ne, se oni
32