GAVARO - Cindy

spermo”? Cetere, ĉu eĉ la de ZAMENHOF mem enkondukita drinki
apud trinkegi, ne estas esence slanga vorto ?
Aŭ kiel klarigi ke (rudimentoj de) slango ietie iamtiam pronature
eknaskiĝas sen aŭtora nomo, en medioj kie Esperanto estas konstante
kaj parole uzata. Menciindas tiel kokoso, sovaĝa kongresano,
krokodili, estiĝintaj en niaj Universalaj Kongresoj, same kiel
ĵubano, kanutigi, sapsarapi (ĉambrorobo, anigi al la Canutofonduso,
ŝtelprunti), kiuj tute nature naskiĝis en la Centra Oficejo
de UEA.
Aparte menciindas la granda kompilaĵo “Slango kaj Ĵargono en
Esperanto” el 1996, de la multverka nederlandano Wouter Pilger.
Nature, ĝi restas inter la limoj de Fundamenta Esperanto,
listigante nur stumpigojn kaj metaforojn, sed jam tiel ĝi estas
rimarkinde riĉa. Tiu vortaro estas ankaŭ elŝutebla per la TTT:
www.geocities.com/ wfpilger/slangocx.htm .
Ili demonstras, ke la sociolingvistika fenomeno nur dormetas ĉe
ni, sed estas preta viglege elŝpruci ĉe grandamasa aplikado de
Esperanto. Kompreneble, oni povas lasi ĝin en tiu-ĉi provizora
stato, argumentante ke estas “tro frue” por veki ĝin; ke ni atendu
ĝis post la “fina venko” por agnoski la fenomenon. Efektive — kaj
feliĉe — nia internacia lingvo kapablas plenumi sian neŭtralan
perantan devon ankaŭ sen tiaj marĝenaj kompletigoj kiaj estas
dialekto, slango, arkaika formo. Same kiel por infano estas ĉefafero
ke ĝi kapablu iri, sed ne nepra necesaĵo ke ĝi kapablu ankaŭ
tuje kuri, naĝi, danci …
Sed la demando fine estas ĉu oni deziras aŭ ne deziras ke
Esperanto iĝu au ne iĝu plene la egalulo (eĉ superulo!) de
naturaj lingvoj; ĉu oni permesu aŭ malpermesu al ĝi eniri iujn
maloftajn kulturkvartalojn en kiuj ĝis nun sole naturlingvoj povis
senĝene petoladi. La afero estas ne nepre necesa, certe, sed same
certe ĝi povas esti utila. Ne por ĉiuj, sed por kelkiuj, kaj en kelkaj
cirkonstancoj. Se do mia(j) projekto(j) ŝajnas superfluaĵo(j) por vi
private, kara leganto aŭ legantino, pro tio ke vi havas malsamajn
interesosferojn, tiukaze pripensu ke aliaj samideanoj — eĉ se
estus relative malmulte da ili — ĝojos povi esprimi sin tiamaniere
kaj per tiaj lingvaj instrumentoj. Ili ne ĝenos vin; do lasu al ili la
“amuzon” de tute realismaj lingvofacetoj.
Mia Gavaro tiel faras nenion alian ol glatpoluri ĝuste tiun realisman
lingvofaceton, organizi ĝin kaj precizigi, por metoda (te. ne
kapric-hazarda) apliko kiam bezone, aŭ traduke aŭ originale, ĝis
27