GAVARO - Cindy

al vi la ĉambropo… (Ŝi malfermas la noktotableton)… la po… la
po… Aah, aaah! (Ŝi eligas stertorojn kaj falas morta sur la
plankon.)
Eduardo – Nunu, Agripina ??
Bluzulo – Merdo! la oldulino forglitas! Diable, ne eblas! (Li estas
tute konsternita.) Mi, mi forrunas. Vi ne konas min, aŭdu! Vi
neniam vidis min! Kia afero!
Eduardo (trankvile palpas la pulson de la mortintino) – Ŝia pulso
plu ne batas. Mi konstatas la ĉeson fundamentan, radikalan, kaj
subhaŭtan de la pulsado de Agripina.
Bluzulo (ploretante) – Komprenu do, estis nur por vin miedigi…
Neniam mi estus pafinta… Mi neniam faris malbonon, eĉ ne al
insekto, mi… Estis nur maniero por akiri iom da poŝmono, jen! …
Mi havas respondecojn, mi, amason da raguloj sur miaj ŝultroj:
Lulu, Monika, la Pantero, Dedeo, Carmen, Betty…Necesas ja iom
da komforto; precipe en tiuj-ĉi tempoj. Aktuale la situacio estas
sufiĉe malfavora; plu ne estas kiel en via epoko…
Eduardo (metas orelon kontraŭ la bruston de Agripina kaj ekjubilas)
– Sed ŝi ja vere estas morta, morta kiel Cezaro kaj Brutus,
pli morta ol la Morta Maro! Ho, dankon, juna viro, dankon! Se ci
ne estus veninta ĝustatempe, mi kredas ke mi mem estus ŝin
strangolinta! Fojfoje mi jam provis korinciti ŝin, dum la matenmanĝo
subite imitante la grumbladon de lupo… Iun fojon eĉ, mi
trompvestis min kiel fratulino de la malriĉuloj, sed ŝi tro bone
konis min, ŝi jam tuje moknomis min “povra amiko”… kaj nun vi
tujsukcese… Kiel do mi povas danki vin? Estis malprave rifuzi la
noktovazon.
Bluzulo – Vi estas atestanto ke… ne… ne, vi ne estas atestanto…
Vi estis leganta kaj, ĝuste kiam vi turnis paĝon, hop! via esposino
demetis la fusilon; alia vivopaĝo turnita… jen… Mi, mi povas lavi
al mi la manojn…
Eduardo – La komplekso de Pilatus, kompreneble.
Bluzulo – Mi neniam vidis vin. Vi neniam vidis min. Du blinduloj,
certe!... Du blinduloj, du surdmutuloj, du invalidoj, du…
Eduardo – Sed ne metu vin en tian embarason, juna amiko!
Agripina jam de kvardek jaroj suferis kormalsanon. Jen ŝi
senigita.
206