GAVARO - Cindy

Susan – Hola, polano ! Ci atingos nenion tiamaniere. Venu tien-ĉi!
Policisto – Ĉu mi ?
Susan – Jes, ci. Venu! Estu wajsa, estu wajsa. Ci deziras ricevi
snavaton, ĉu ne ?
Policisto – Nu, finfine; mi certe deziras tion.
Susan – Lasu min eliri el tiu-ĉi kesto kaj mi ellasos la pigon kaj
ĉion elsputos.
Policisto – Unu momenton, sinjorino … Sed ci ja ne estas
sinjorino !
Susan – Ja mi gladumis cin kelkatempe, ĉu ne ?
Policisto – Ci certe faris tion.
Susan – Mi povus fari dupon el ajna polano. Kiun nomon mi
deklaris al ci ?
Policisto – Nu, cia nomo estas, eh … Susan Vance.
Susan – Vance, Kitty Vance, tiu estas mia oficiala oĉestfo. Sed la
anaro min kutimas nomi “Turnoporda Suzi”. Nun ci balzamis nin
ĉiujn. Mi petas, karocjo, malfermu, malfermu.
Policisto – Ĉesu, ĉesu ! Mi malŝlosos neniun pordon tie-ĉi ĝis ci
promesos paroli.
Susan – Aŭskultu, mi volonte parolos. Mi parolos tiom multe ke
cia hararo bukliĝos. (Ŝi svingetas la fingrojn antaŭ lia vizaĝo.)
(Kiam la pordo estas malŝlosita, ŝi sin hokas sur tiu kaj laŭvorte
rajdas ĝin turne malferma, por ilustri sian kromnomon. Tiel liberigite
ŝi adiaŭgestas al la “membroj de sia bando”, paŝas al la ĉelo
de David kaj ŝajnspitante diras al tiu:)
Susan – Ha, ĉesu kazacigi, Ĝeri, iĝu wajsa, la afero estas
provalita.
Policisto – Ĝeri ? Ĝeri ? Ĉu lia nomo do ne estas David ?
Susan – Ĉu David ? Ho, ci do vere ne memoras non Ĝeri la Ĉildo?
Policisto – Ĝeri la Ĉildo ?! Notu tion, deputito !
David (malespere) – Ŝerifo, ŝi nur inventas tion laŭ krimfilmoj,
kiujn ŝi spektis.
190