GAVARO - Cindy

- “Ĉu la afero estas mejkita, vi diras ? – vigle redemandis li.
- Jes, - aprobe ekridis Alik, - komprenu, tie, en magazeno, stajtaj
ŝuzoj kun platformo. Veri fajne ! Do, mi toldis al madzer, aĉetu,
aĉetu ! Kaj ŝi: “Mi ne komprenas, mi ne komprenas…” kaj
eklarmis. – Kaj pro kio ? Nur tŭenti fajve, kvaroncento. Laŭ vi, ĉu
vi andestandas ?”
- Certe, ke mi andestandas, kial ne ? – akorde al la knabo
ekparolis Nikolaj Nikolajeviĉ. – Do, kiom estas la prajso ? Tŭenti
fajve, vi diras ? Kaj ĉu vi ŝuras, ke la ŝuzoj estas stejtaj, ĉu firmaa
lejblo estis alfiksita ?
- Jes, - necerte daŭrigis Alik.
- Najse ! Kaj ili ne tre juzitas, ĉu ?
Alik malfermis la buŝon, ekgapis al la patro, sed silentis.
- Ne tro oldaj estas la ŝuzoj, mi askas, ĉu ? – atakis la patro. Kaj
la sajzo estas la via, kvardekunu ? Do, ni ringos al la magazeno
kaj movos tien, ĉu vi andestandas ?
- Paĉjo… - apenaŭ aŭdeble ekflustris Alik.
- Kion, “paĉjo” ? – interrompis Nikolaj Nikolajeviĉ. – Ĉesu sidi,
standapu ! Necesas dui la aferon !
Alik eksaltis el la fotelo, faris kelkajn paŝojn ĉirkaŭ la patro kaj
subite petege rigardis lin: - Ĉu vi ne povas paroli home ? …
Шузы в Комиссионном Магазине
Николай Николаевич восвращался домой в хорошем настроени. Наконец
переведена и слана в набор книга английского спе-циалиста. Теперь он
сможет занятся семьей, сыном. Ведь он почти забыл, как он выглядит...
Еще у порога к нему бросается плачущая жена.
- Что с тобой ? – спросил Николай Николаевич.
- Коля, - запричитала она, - с Аликом плохо, очень плохо …
- Что с ним ? – встревожился мужина.
186