GAVARO - Cindy

4.21 La Tranĉilheroo
Fanfaronema drinkemulo estas arestita pro interbatalo
kaj provizore enkarcerigita.
Erwin Kutter estis dorminta sur la tabulkuŝejo en ĉelo de la
distrikta policoficejo. Nun — nelonge antaŭ deĵorŝanĝo de la
gardo — li petis al la gardisto, kiu sidis antaŭ sia skribotablo:
“Ŝerifo, malŝlosu, mi estas sobra. Ni povus ankoraŭ iome maĉumi.
mi distros cin; ci ja krevas pro enuo.”
La ‘ŝerifo’ ekstaris, aliris la ĉelpordon kaj malŝlosis.
“Viro,” diris Erwin, “ĉu mi mortpikis la dikulon ? Estis sindefenda
neceso, ŝerifo, vere … Fonu al la malsanulejo.”
“Jam farite. Tri kunkudroj… Bonŝance por ci.”
‘Ĉu bonŝance ?” interrompis Kutter la oficialulon, “Ba, bonŝance !
Estis lerto… Mi scias precize kiel oni devas labori per tranĉilo, ne
intencis murdi tiun dumban Sabitzki. Iam mi efektive mortpikis
homon… Mian edzinon en Parizo…” elpensis Erwin novan
raskazon. “Oni maldungis min el la Fremdula Legio, kaj mi eklaboris
en filmstudio. Nu, okazis ke iu stelineto enljubiĝis en
min…”
La “ŝerifo” ekridis.
“Ne kredas min, ĉu ?”
“Jesjes, tamen, rakontu plu !”
“Nu do, mi edzinigas ŝin kaj revenas iamfoje hejmen, pli frue ol
kutime, kaj jen ŝi sur svatoŝuoj kun kolego mia. Eltiris mi la
tranĉilon kaj ek al la etulino. Ve, sangegadis ŝi… La viron el la
fenestro kaj ankaŭ la knabino, kiu estis mia edzino, tombe
mortaj. Estis mi, en la momento de la ago, morale ne prirespondeca
pro amdoloro kaj tial — malkondamnita.”
“Jes, virulo, sed tiun-ĉi fojon ci tamen ne suferis tegmentodamaĝon,
aŭ ĉu jes ?”
“Estis klarege sindefendo… La dikulo estis strangolonta min; mi
jam vidis stelojn eklumi !”
“Pri kio temis do fakte ? “
177