Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
4.20 Vagabonda venĝo …<br />
Por ne senbezone malfaciligi la legadon, tiu-ĉi traduko estas verkita<br />
en klasika Esperanto, kvankam la originalo aperas komplete en dialekto.<br />
Maljuna vagabondo monologas pri siaj aventuroj. Ĵus li pasigis la<br />
nokton en granda garbostako, kune kun hazarde renkontita juna<br />
samsortano.<br />
En la mateno, navere, ni ekĥoditis tre frumatene, ĉar neniam<br />
estas bone fari la pajloraton, pro la kampogardokoj, kiuj estas<br />
treege vajlaj, ĉar ili kutime promenas kun ŝutiloj; kaj mi scivole<br />
rigardadis mian gaston de la nokto, dum li waŝis sin kaj restaŭris<br />
al si la portreton antaŭ peco de spegulo, kvazaŭ junaĝeco. Jes, mi<br />
vidis ĝuste: vera figuro de knabino, sed fuŝita, ruzmiena, akra,<br />
kun okuloj kiel kaktruoj, kurte: sufiĉe malplaĉa kaj eĉ ne ŝatinda<br />
por unu soldo. Fi, estis malnobla panimo kiun li fulmigis tie kun<br />
komplezemo. Je tio, nigraharara ĝis timigo. Certe, li havis nenion<br />
de la antaŭa blondulo.<br />
Bone.<br />
Kiam li estis fininta sian tualeton duonkarne, kaj mi estis malfermonta<br />
la buŝon por diri: ni remetu la pajlamasojn en sian<br />
lokon kaj reŝtopu la truon (estis fakte veraj garboj ne draŝitaj,<br />
kun spikoj dikaj preskaŭ kiom tri fingroj; nu fine tute bela<br />
tritiko), jen ke li diras abrupte, enpoŝigante spegulon kaj<br />
kombilon: “Pasigu ciajn ŝtipetojn, grizulo !” Mi, tinkante ke li<br />
volas ekbruligi cigon, navere, mi etendas la skatolon, ĉar<br />
apartenas al la aferoj kiujn oni neniam rifuzas inter ŝoseokoj. Li<br />
krakigis unun sub protekto de sia ĝekito, kaj kiam la flamo estis<br />
bone kaptinta, li ekbruligis pajlofasketon kaj puŝis ĝin trankvile<br />
en la truon kiun ni ĵus forlasis.<br />
“Kion ci fifabrikas tie, bondio !?” – Ci ja vidas, diris li, mi flamizas<br />
la staketon. Estas mia maniero al mi, danki la kampokojn, ke ili<br />
bivakigas min sub la steloj, dum ili dorlotas sin inter du litotukoj,<br />
kun pisulinoj. Mi tiele rostigis jam pli ol dek, kiuj nenion rakontis<br />
al la pastro, kompreneble. Jes, diris li stariĝante, kiam la flamo<br />
arde brulis, estas tiel ke mi venĝas miajn mizerojn, kiam<br />
prezentas sin la okazo. Eĉ, unu fojon estis tuta garbejo. Kaj nun,<br />
grizulo, ni bjeĵatu, diris li; ni ĝuos la spektaklon iom pli fore.<br />
Ankoraŭ ne estas Buroj en la fildoj. Estas ne troige diri, ke ili<br />
173
Change language